- حديث غدير

رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله پس از بازگشت از «حَجَّةُ الْوداع» در سال دهم هجرت، روز هيجدهم ذى‌الحجّه در محلّى به نام «غدير خم» طبق فرمان خدا [1] دستور داد، همه حاجيان توقّف كنند. سپس در حضور بيش از صد هزار نفر پس از ستايش خداوند و در ادامه خطبه‌اى مفصّل فرمود: مردم! سزاوارترين فرد بر مؤمنان از خود آن‌ها كيست؟ گفتند: خدا و پيامبرش بهتر مى‌دانند. فرمود: خداوند بر من ولايت دارد و من بر مؤمنان و بر آن‌ها از خودشان اولى و سزاوارترم.

آنگاه در حالى كه دست على عليه السلام را بالا برده بود و جمعيّت، آن حضرت را در كنار پيغمبر صلى الله عليه و آله مى‌ديدند، فرمود: «هر كه من مولا و سرپرست اويم على عليه السلام مولا و سرپرست اوست» [2] و اين جمله را سه بار تكرار كرد.

سپس اضافه فرمود:

پروردگارا! دوست بدار آن‌كه على عليه السلام را دوست بدارد و دشمن بدار كسى را كه على عليه السلام را دشمن بدارد. خداوندا! ياران على عليه السلام را يارى كن و دشمنان او را خوار نما. [3]

[1] - (يا ايُّهَا الرَّسُولُ‌ بَلِّغْ‌ ما انْزِلَ‌ الَيْكَ‌ مِنْ‌ رَبِّكَ‌ وَ انْ‌ لَمْ‌ تَفْعَلْ‌ فَما بَلَّغْتَ‌ رِسالَتَهُ‌ وَاللّهُ‌ يَعْصِمُكَ‌ مِنَ‌النّٰاسِ‌)، [مائده، آيه 67]

[2] - «مَنْ‌ كُنْتُ‌ مَوْلاٰهُ‌ فَهٰذٰا عَلِىٌ‌ مَوْلاٰه»

[3] - «اَللّٰهُمَّ‌ وٰالِ‌ مَنْ‌ وٰالاٰهُ‌ وَ عٰادِ مَنْ‌ عٰادٰاه وَانْصُرْ مَنْ‌ نَصَرَهُ‌ وَاخْذُلْ‌ مَنْ‌ خَذَلَهُ‌» مراجعه شود به الغدير، ج 1، ص 9-11