همانا اين (اشاره به على عليه السلام) برادر، وصىّ و جانشين من است.

سخنش را بشنويد و از او اطاعت كنيد. [1]

- حديث منزلت‌

تنها غزوه‌اى كه على عليه السلام به دستور پيامبر صلى الله عليه و آله در آن شركت نكرد، بلكه به عنوان جانشين آن حضرت، و به منظور پيشگيرى از حوادث احتمالى، در مدينه ماند، غزوه تبوك بود.

وقتى منافقان از تصميم رسول خدا صلى الله عليه و آله آگاه شدند، دست به شايعه‌پراكنى زدند كه روابط على عليه السلام با پيامبر صلى الله عليه و آله تيره شده و وى مورد بى‌مهرى رسول خدا صلى الله عليه و آله قرار گرفته است. على عليه السلام پس از اطّلاع از نقشه شوم آنان براى تكذيب گفتارشان، خود را به پيامبر صلى الله عليه و آله رسانيد و آن حضرت را از جريان آگاه ساخت. رسول گرامى صلى الله عليه و آله ضمن دستور مراجعت، با جمله تاريخى خود، مقام و موقعيّت على عليه السلام را نسبت به خود چنين بيان كرد:

آيا راضى نمى‌شوى كه نسبت به من مانند هارون، نسبت به موسى باشى؟ جز اينكه پس از من پيامبرى نيست. [2]

[1] - تاريخ طبرى، ج 2، ص 320-321؛ كامل ابن اثير، ج 2، ص 62-63؛ الغدير، ج 2، ص 278

[2] - «فَاَيُّكُمْ‌ يُوازِرُنى عَلى هذاَ الْاَمْرِ عَلى انْ‌ يَكُونَ‌ اخى وَ وَصيِّی وَ خَليفَتى فيكُمْ‌...؟... انَّ‌ هذا اخى وَ وَصيّى‌ وَ خَليفَتى فيكُمْ‌، فَاسْمَعُوا لَهُ‌ وَ اطيعُوا». «اَمّا تَرْضِی انْ‌ تَكُونَ‌ مِنِّی بِمَنْزَلَةِ‌ هارُونَ‌ مِنْ‌ مُوسِی الاّ انَّهُ‌ لا نَبِىَّ‌ بَعْدى‌»
صاحب غاية المرام در ص 107-152 يكصد و هفتاد طريق از محدثان را كه حديث منزلت را نقل كرده‌اند، آورده كه يكصد طريق آن از اهل سنّت است. المراجعات نيز در ص 139-141، حديث را از صحيح مسلم و بخارى و سنن ابن ماجه و مستدرك حاكم و كتب ديگر اهل سنّت نقل كرده است