و فضائل و كمالاتى كه در وجود مقدّس على عليه السلام بود، از سوى خدا فرمان داشت تا سرپرستى و ولايت على عليه السلام را بر امور دين و دنياى مسلمانان، و جانشينى وى را پس از خود، اعلام نمايد.

رسول گرامى صلى الله عليه و آله اين رسالت الهى را در موارد گوناگون، اعلام كرد و ما- به منظور رعايت اختصار- تنها به سه حديث: يوم الدّار، منزلت و غدير اشاره مى‌كنيم.

- حديث يَوْمُ‌الدّار

پس از گذشت سه سال از بعثت، با نزول آيه (وَ انْذِرْ عَشيرَتَكَ الْاقْرَبينَ) [1]

رسول خدا صلى الله عليه و آله مأمور شد نخست، خويشاوندان خود را به اسلام دعوت كند. بدين منظور على عليه السلام به فرمان پيامبر صلى الله عليه و آله حدود چهل تن از سران بنى‌هاشم، از جمله: ابوطالب، ابولهب، عبّاس، حمزه و ... را مهمان كرد. رسول اكرم صلى الله عليه و آله پس از صرف غذا فرمود:

اى فرزندان عبدالمطّلب! در بين جوانان عرب كسى را سراغ ندارم كه بهتر از آن‌چه من برايتان آورده‌ام، آورده باشد. من براى شما خير و سعادت دو جهان را به ارمغان آورده‌ام. خدا فرمان داده است تا شما را به سوى او بخوانم. كدام‌يك از شما در اين راه مرا يارى خواهد كرد تا همو، برادر، وصىّ و جانشين من گردد؟

پيامبر صلى الله عليه و آله اين تقاضا را سه بار تكرار كرد و هر سه بار تنها على عليه السلام برخاست و اعلام آمادگى كرد.

در اين هنگام، رسول گرامى صلى الله عليه و آله فرمود:

[1] - شعراء ( 26)، آيه 214