حادثه غير منتظره‌

لحظاتى كه على عليه السلام مشغول غسل پيامبر صلى الله عليه و آله بود و مسلمانان در انتظار پايان يافتن مراسم غسل و كفن بودند و خود را براى خواندن نماز بر پيكر مطهّر وى آماده مى‌كردند، خبر آوردند كه جمعيتى در «سَقيفَه بَنى ساعِدَهْ» [1] جمع شده و درباره انتخاب خليفه بحث مى‌كنند و نام سَعْد بن عباده (رئيس خزرجيان) براى خلافت برده مى‌شود.

عمر و ابوبكر با اطلاع از اجتماع انصار در سقيفه به سرعت به همراه ابوعبيده وارد سقيفه شدند. عمر خواست سخن آغاز كند و زمينه را براى خلافت ابوبكر آماده سازد ولى ابوبكر مانع شد و گفت: اگر من چيزى را فرو گذاشتم تو جبران كن. آنگاه خود شروع به سخن كرد و بعد از شهادت به وحدانيّت خدا و رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله گفت:

ما مهاجران، اولين كسانى بوديم كه اسلام آورديم و ساير مردم در اين خصوص پيرو ما مى‌باشند. ما طايفه رسول خدا صلى الله عليه و آله، مركز قبائل عرب، و نقطه ارتباط آنان هستيم. شما انصار نيز ياران خدا و رسول او هستيد، پشتيبان پيامبر صلى الله عليه و آله و سرداران ما هستيد و در دين و منافع آن با ما شريك مى‌باشيد. شما سزاوارترين مردم به راضى بودن، در مقابل خواسته خدا و تسليم در برابر آنچه كه خداوند براى برادران مهاجر شما خواسته، مى‌باشيد، و نبايد درباره آن‌ها حسادت ورزيد.

[1] - سَقيفَه به معناى سايبان است. اين محل در مدينه به فاصله 600 مترى مسجدالنبى ازطرف باب السلام، و متعلق به بَنى ساعِدةِ‌ بْنِ‌ كَعْبِ‌ خَزْرَجى بود، مردم در زير اين سايبان براى حل و فصل مشكلات، دور هم مى‌نشستند و بعد به نام «سَقيفَه بَنى ساعِدَة» مشهور شد (معجم‌البلدان، ج 3، ص 228)