حضرت زهرا (س) هر ساله تنها به اندازه قوت خود از درآمد فدك بر مى‌داشت و بقيّه را بين نيازمندان تقسيم مى‌كرد. اين شيوه تا زمان رحلت پيامبر (ص) ادامه داشت. [1]

پيش از اين گذشت كه زهرا (س) دو دستبند نقره و گوشواره و پرده‌اى را كه به تازگى سهم على (ع) از غنائم شده بود براى رسول خدا (ص) فرستاد و پيغام داد:

«تَقْرَأُ عَلَيْكَ ابنَتَكَ السَّلامَ وَ تَقوُلُ اجْعَلْ هذا فى‌ سَبيل اللَّهِ‌»

يا رسول اللَّه! دخترت به تو سلام مى‌رساند و مى‌گويد اينها را در راه خدا انفاق كن.

پيامبر (ص) پس از مشاهده اين بخشش سه بار فرمود: «فداها ابُوها؛ پدرش به فدايش!» [2]

وصيّت به انفاق:

حضرت فاطمه (س) پيش از شهادت به على (ع) وصيت كرد كه بخشى از اموال وى را بين همسران پيامبر (ص) و زنان بنى هاشم و امامه دختر ابوالعاص تقسيم كند. بنابر نقلى ديگر، وى با مال خود بر بنى هاشم و بنى عبدالمطلّب انفاق مى‌كرد. [3]

ايثار در شب عروسى:

شب ازدواج براى هرعروس و دامادى خاطره‌آميز، و زيبايى‌و آراستگى عروس در چنين شبى در افكار و علاقه آينده داماد اثرگذار است و به عنوان پايه و اساس زندگى مشترك آنان به حساب مى‌آيد؛ ولى فاطمه (س) با آگاهى از همه اين حساسيّتها، پيراهن عروسى‌اش را به سائل بخشيد و با پيراهن ديگرى آن شب را گذراند.

[1] . بحارالانوار، ج 29، ص 118

[2] . همان، ج 43، ص 30

[3] . همان، ص 218 و دلائل الامامه، ص 42-43