فصل سيزدهم:

حق‌طلبى، ظلم ستيزى و آگاهى بخشى‌

عمر تقابل حق و باطل با عمر انسان در اين كره خاكى گره خورده است.

وظيفه انسانها در اين تقابل، ايستادگى در كنار حق و مبارزه با باطل و ستم است. نمى‌توان نسبت به جريان حق و باطل بى تفاوت بود. در مكتبهاى الهى همه انبيا، اوصيا و امامان با باطل- در همه چهره هايش چه در زمينه افكار و عقايد، چه در بعد رفتارى و اخلاقى و چه در محور اجتماعى و حكومتى- به ستيز برخاسته و در اين پيكار مقدس همواره در صف مقدم قرار داشته‌اند.

سنت الهى نيز بر اين است كه با نيروى حق، باطل را نابود كند:

(بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ) (انبياء: 18)

بلكه ما حق را بر سر باطل مى‌كوبيم تا آن را نابود سازد و اين گونه، باطل محو و نابود مى‌شود.

اميرمؤمنان (ع) با الهام از همين سنت الهى فرمود:

«وَلكِنّى‌ اضرِبُ بالمُقبِلِ الىَ الحَقِّ المُدبِرَ عَنْهُ» [1]

من به يارى نيروهاى حق طلب، رويگردان از حق را مى‌زنم.

[1] . نهج البلاغه، خ 6