هيچ كس جاى عذر باقى نگذاشت و پژواك روح بخش آن تا قيام قيامت در جان جهانيان طنين‌انداز خواهد ماند. فاطمه (س) مردم عصر خويش را خوب مى‌شناخت و مى‌دانست آن مسلمان نمايان دين به دنيا فروخته گوش شنوا براى شنيدن سخنان او و جسارت قيام همراه او را ندارند؛ امّا مى‌خواست براى آيندگان، چهره باطل و ضلالت را رسوا، حقيقت را بر ملا و حجّت را تمام كند:

من آنچه را بايد بگويم با شما گفتم، با آنكه مى‌دانم خوارى با وجودتان سرشته و نيرنگ و عهد شكنى بر دلهايتان چيره گشته است؛ ليكن اين شكوه‌ها جوششى از اندوه نفس و تسكينى بر فوران خشم و گشايشى بر آلام درون و خروشى بر تنگى دل و در نهايت، اتمام حجتى بر شما است.

اكنون اين شما و اين مركب خلافت. بر شما ارزانى باد! به آن محكم بچسبيد و رها نكنيد؛ اما بدانيد پشتش زخم، كف پايش شكافته و لنگ است. داغ ننگ بر آن خورده و نشان خشم الهى و رسوايى ابدى همراه آن است و شما را آسوده نگذارد تا به آتش بر افروخته خشم الهى در اندازد؛ آتشى كه هر دم فروزد و دل و جان را بسوزد.

فراموش نكنيد آنچه راانجام مى‌دهيد در محضر خدا است. آنها كه ستم كردند به زودى مى‌دانند كه بازگشتشان به كجا است. منم فرزند آن پيامبر نذير كه بيم مى‌داد شما را از آنچه پيش رو داريد از عذاب شديد. پس هر چه مى‌خواهيد بكنيد، ما هم به تكليف خويش عمل مى‌كنيم و انتظار بكشيد، ما نيز انتظار مى‌كشيم. [1]

در ادامه بحث به گوشه‌هايى از مبارزات حق طلبانه و اقدامات روشنگرانه و آگاهى بخش حضرت زهرا (س) پس از رحلت پيامبر (ص) اشاره مى‌كنيم.

[1] . الاحتجاج، ج 1، ص 141 و دلائل الامامة، ص 37 با اختلافى اندك در برخى عبارات