استوار خود را مى‌پيمايد و باطل نابود مى‌گردد. بدين جهت امام حسين (ع) يكى از زمينه‌هاى قيام خود را به فراموشى سپرده شدن حق و گسترش باطل در سطح جامعه مطرح كرده، مى‌فرمايد:

«الا تَرَونَ الَى الحَقِّ لا يُعمَلُ بِهِ وَ الىَ الباطِلِ لا يُتَناهى‌ عَنهُ» [1]

مگر نمى‌بينيد به حق عمل نمى‌شود و از باطل نهى نمى‌گردد.

حضرت زهرا (س) به عنوان دست پرورده رسول خدا (ص)) و آگاه به مسائل جامعه و متعهد به ارزشهاى اسلامى، پرچم حق‌طلبى و باطل ستيزى را بر دوش گرفت و در اين راه از هيچ كوششى دريغ نورزيد، عرصه دفاع از حق در قالب رسالت پيامبر (ص) و امامت و ولايت امير مؤمنان (ع) در زندگى فاطمه (س) از برجسته‌ترين، بارزترين و افتخارآميزترين عرصه هايى است كه در گفتار و رفتار دختر پيامبر (ص) در هر دو بعد نظرى و عملى متجلى است، تا جايى كه در فرهنگ شيعيان، به ويژه پس از انقلاب اسلامى ايران، صديقه طاهره (س) به عنوان حامى و فدايى ولايت لقب گرفته است؛ چرا كه او در دوره كوتاه زندگى خويش پس از رحلت پيامبر (ص) زيباترين جلوه پاسدارى از حريم حق و ولايت را به تصوير كشيد؛ جلوه‌اى كه جز در آينه وجود زهرا (س) حتى اميرمؤمنان (ع) نمى‌توان يافت. اگر مجاهدتها و خطبه‌هاى هدايتگرانه زهرا (س) نبود امروز بسيارى باور نمى‌كردند كه حق با على (ع) بوده است؛ چرا كه كينه‌ها، نفاقها، سياست بازيها، تبليغها و تحريفها دست به دست هم داده و جبهه حق را چنان به انزوا كشانده بود كه اجازه نمى‌داد فرياد حق جويى على (ع) به گوش نسلهاى آينده برسد.

آگاهى بخشى الهى زهرا (س) به امت اسلامى چنان شفاف و گويا بود كه براى‌

[1] . بحارالانوار، ج 44، ص 381