فصل چهاردهم:

همسردارى‌

بى شك زن در زندگى خانوادگى نقش محورى و تعيين كننده دارد. زن به عنوان ركن اساسى خانواده و نيز به لحاظ ظرافت و لطافت ويژه‌اى كه خداوند در ساختار روحى او به وديعت نهاده است، عامل مهر و الفت و عشق و دوستى درمحيط خانواده است. قرآن كريم با اشاره به همين لطافت روحى، كه موجب سكون و آرامش خانواده مى‌گردد، مى‌فرمايد:

(وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَ جَعَلَ بَيْنَكُم مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً) (روم: 21)

و از آيات او اين است كه براى شما از جنس خودتان همسرانى آفريد تا در كنار آنان آرامش يابيد. و در ميانتان مودت و رحمت قرار داد.

حضرت زهرا (س) به عنوان نمونه بارز و مظهر كامل يك زن، بهترين و روشن‌ترين مصداق آيه كريمه فوق مى‌باشد. بى شك در اين ازدواج الهى اهداف و مقاصدى بيش از آنچه در ازدواجهاى معمولى منظور است، در نظر بوده است.

پيشبرد اهداف رسالت و پشتيبانى فكرى، معنوى، سياسى و عاطفى از مقام ولايت در راه دشوارى كه در پيش دارد، مى‌تواند از جمله اين اهداف باشد.