استفاده از تعاليم الهى و قدرت عقلانى مى‌تواند به تربيت خويش همّت گمارد و موجبات رشد و كمال و سعادت خود را فراهم سازد.

موضوع هدايت از اين جهت با مسئله تعليم و تربيت پيوند مى‌خورد كه حقيقت تعليم و تربيت از نظر بسيارى از متخصصان تعليم و تربيت همان هدايت است و هدايت و تعليم و تربيت دو مفهوم مترادف هستند و برخى، هدايت را رسالت اساسى و غايت تعليم و تربيت بر شمرده‌اند.

هدايت جريانى است كه در آن، فرد هدايت كننده مى‌كوشد از طريق بحث و گفت و گو و ارائه راههاى مختلف و توجه دادن فرد به توانمنديهاى خود، در حلّ مسائل و مشكلات به او كمك كند. گاهى موضوع هدايت شناختن چيزى است. در اين جا هادى مى‌كوشد ضمن توجه دادن فرد به تجربيات خود، ابعاد مختلف موضوع را روشن سازد تا طرف، شخصاً درباره شناسايى موضوع اقدام كند. [1]

3. اسوه دهى: از مؤثرترين و كارآمدترين شيوه‌هاى هدايتگرى و تربيتى- كه در قرآن و روايات مورد توجه قرار گرفته- ارائه الگوهاى شايسته به طور مستقيم يا غير مستقيم است. قرآن، پيامبر گرامى اسلام را الگوى شايسته و اسوه حسنه مؤمنان معرفى مى‌كند:

(لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ) (احزاب: 21)

در پيامبر خدا براى شما الگويى نيكو است.

در مرحله بالاتر، خداوند از پيامبر مى‌خواهد كه در عرصه خطير ابلاغ رسالت به پيامبران اولواالعزم تأسّى كند و همچون ايشان صبر و استقامت‌

[1] . برگرفته از كتاب تعليم و تربيت اسلامى، ص 33-43