ديگر از سيره و زندگى او اطلاع داشت و قضاوت ايشان درباره فاطمه (س)، قضاوت وحى و واقع بينانه خواهد بود.

رسول خدا (ص) درباره ابعاد وجودى فاطمه (س) سخنان فراوانى دارد.

ما در اين درس به بخشى از بيانات نورانى آن حضرت كه مربوط به بعد عبادى دخترش فاطمه (س) است، بسنده مى‌كنيم.

دخترم فاطمه سرور زنان جهان، از اولين و آخرين است. او پاره وجود، نور چشم، ميوه دل و روح و روان من است. او حوريّه‌اى است به صورت بشر.

هنگامى كه در محراب خود و در پيشگاه پروردگار بزرگ و عظيم خويش به عبادت مى‌ايستد، نورش براى فرشتگان آسمان مى‌درخشد، آنسان كه نور ستارگان براى زمينيان.

خداوند به فرشتگانش مى‌گويد: اى فرشتگان من! به بنده من فاطمه بنگريد كه چگونه در پيشگاه من ايستاده در حالى كه بند بند وجودش از خوف من مى‌لرزد و با تمام قلبش به عبادت من روى آورده است.

اى فرشتگان! من شما را گواه مى‌گيرم كه پيروان او را از آتش دوزخ ايمنى بخشم. [1]

اين حديث شريف- كه هم در منابع شيعى آمده و هم در منابع معتبر اهل سنت- مى‌رساند كه فاطمه (س) در عبادت از چه اوج و عظمت و در پيشگاه خداوند از چه ارج و منزلتى برخوردار است تا جايى كه پروردگار عالم در پرتو عبادت و بندگى خالصانه و خاشعانه وى بر ملائكه مقرّبش مباهات مى‌كند و به بركت وجود او، پيروانش را در آتش دوزخ نمى‌سوزاند.

[1] . بحارالانوار، ج 43، ص 172 و فرائد السمطين، ج 2، ص 35