الف. پرهيز از همه نامحرمان‌

فاطمه (س) به حدى به رعايت حجاب و عفاف پايبند و آن را سر لوحه رفتار خويش قرار داده بود كه خود را از همه نامحرمان، حتى مردان نابينا نيز مى‌پوشانيد.

موسى بن جعفر (ع) از پدرانش از اميرمؤمنان (ع) نقل مى‌كند: آن حضرت فرمود: مردى نابينا پس از اجازه گرفتن وارد منزل فاطمه (س) شد. دراين حال فاطمه (س) برخاست و ضمن فاصله گرفتن از او خود را پوشانيد.

پيامبر (ص) پرسيد: «دخترم! چرا ازمرد نابينا خود را پوشاندى در حالى كه او تو را نمى‌بيند؟» فاطمه (س) در پاسخ فرمود:

«انْ لَمْ يَكُنْ يَرانى‌ فَانّى‌ اراهُ وَ هُوَ يَشُمُّ الرّيحَ.»

اگر او مرا نمى‌بيند، من او را مى‌بينم. وانگهى اگرچه او نمى‌بيند، ولى بو را استشمام مى‌كند.

رسول خدا (ص) به نشانه تصديق رفتار دخترش فرمود: «شهادت مى‌دهم كه تو پاره وجود منى.» [1]

ب. بهترين سيره براى زنان‌

على (ع) مى‌گويد: روزى در محضر رسول خدا (ص) نشسته بوديم. آن حضرت از حاضران پرسيد: «اخْبِرونى‌ اىُّ شَىْ‌ءٍ خَيْرٌ لِلنِّساء» به من بگوييد چه روش و سيره‌اى براى زندگى بانوان بهتر است؟ ما ندانستيم چه بگوييم و همگى پراكنده شديم. من نزد فاطمه (س) رفتم و پرسش رسول خدا (ص) را با او در ميان گذاشتم و افزودم هيچ يك از ما پاسخ آن را ندانستيم.

[1] . بحارالانوار، ج 43، ص 91، مستدرك الوسائل، ج 14، ص 289، و احقاق الحق، ج 10، ص 258