حضرت زهرا (س) فرمود: ليكن من پاسخ آن رامى دانم: «خَيْرٌ لِلنِّساءِ انْ لا يَرينَ الرِّجالَ وَ لا يَراهُنَّ الرِّجالُ» ؛ براى زنان بهتر است كه مردان (نامحرم) را نبينند و مردان (نامحرم) نيز ايشان را نبينند.

من نزد رسول خدا (ص) بازگشتم و پاسخ را گفتم. پيامبر (ص) فرمود: چه كسى اين پاسخ را به تو گفت در حالى كه تو نزد من بودى و پاسخ ندادى؟ گفتم:

فاطمه. رسول خدا (ص) از پاسخ فاطمه (س) شگفت زده شد و فرمود: «به راستى كه فاطمه پاره‌اى از وجود من است». [1]

توضيح: اين دو روايت معتبر كه نمايانگر فرهنگ عفاف و سيره فاطمه (س) مى‌باشد، ممكن است براى برخى اين سؤال را ايجاد كند كه چگونه چنين رفتارى مى‌تواند براى دختران و زنان روزگار ما اسوه و الگوى مناسبى باشد؟

از اين رو، براى فهم حقيقت مطلب توجه به نكات ذيل ضرورى است.

- به كارگيرى كلمه «خير» در سؤال پيامبر (ص) و نيز پاسخ حضرت زهرا (س) گوياى اين است كه سيره ياد شده يك رجحان و مزيّت است و در حقيقت حضرت زهرا (س) در مقام بيان يك روش آرمانى و ترجيحى است كه تا وقتى نياز و ضرورتى بر حضور زنان در عرصه اجتماع و ارتباط ايشان با نامحرمان، پيش نيامده است، رعايت آن بهتر و مطلوب‌تر است. و اين، هرگز به معناى ممنوعيّت قانونى نيست. از ديدگاه اسلام زنان مى‌توانند در صورت نياز با رعايت موازين شرعى و ارزشهاى اخلاقى به عرصه‌هاى اجتماعى وارد شوند و به فعاليت بپردازند. حكم بيان شده در روايت يك توصيه اخلاقى ترجيحى است و نه يك حكم تكليفى الزامى.

- احكام و مسائل اسلامى در عرصه‌هاى مختلفى ارائه و عرضه مى‌شوند:

[1] . بحارالانوار، ج 43، ص 54 و وسائل الشيعه، ج 14، ص 43