احكام فقهى و حقوقى الزام آور و احكام ارزشى و اخلاقى. توجه به تفاوتها و مرزهاى ميان هر دسته، امرى ضرورى است.

احكام حقوقى و فقهى الزام آور- كه ناظر به رفتارها و ارتباطهاى اجتماعى انسان مى‌باشند- قابل پيگيرى‌اند و اگر از آنها تخلف شود، آن كه حقش ضايع شده مى‌تواند در مراجع قانونى شكايت كند. اما احكام ارزشى و اخلاقى- كه از منظر فقهى بيشتر حكم مستحبات را دارند- ناظر به جهات حسن و كمال رفتار انسان در ارتباط با خود، خدا و خلق خدايند. اين احكام هر چند الزام‌آور نيستند، ولى رعايت آنها در تكامل روح آدمى بسيار مؤثر است. بيان چند نمونه از مسائل حقوقى و اخلاقى مربوط به زن، موضوع را روشن‌تر مى‌كند:

پرداخت مخارج ضرورى زن از سوى مرد (نفقه)، يك واجب حقوقى است كه درصورت تخلّف مرد، زن مى‌تواند از او به دادگاه شكايت كند؛ اما توسعه در وضعيّت معاش خانواده و خريد هديه براى اعضاى آن، توصيه‌اى ارزشى و اخلاقى است.

تمكين زن در مقابل شوهر يك واجب حقوقى است، ولى زينت و خود آرايى وى براى شوهر يك فضيلت اخلاقى است. حجاب و پوشش مناسب براى بانوان، يك واجب شرعى است؛ اما چادر، يك ارزش اخلاقى است و ....

سخن حضرت زهرا (س) نيز در بيان بهترين سيره براى زنان، ناظر به فضيلت و ترجيح اخلاقى است كه در صورت عدم وجود رجحان و ضرورت برخلاف آن، بهترين و مطلوب‌ترين سيره براى بانوان است. همين است حكمت بيان ديگر آن حضرت كه: