«ادْنى‌ ما تَكُونُ مِنْ رَبِّها انْ تَلْزَمَ قَعْرَ بَيْتِها.» [1]

نزديك‌ترين حالت زن به پروردگارش آن زمان است كه در خانه خويش مى‌ماند [و به امور خانه و تربيت فرزند مى‌پردازد].

دورى زن از همه نامحرمان و قرار گرفتن در منزل- در صورت امكان و عدم وجود مرجّح براى خروج و ارتباط با ديگران- باعث ايجاد و دوام آرامش لازم براى انجام وظايف زنانه و مادرانه او در عرصه خانواده و در نتيجه، بهترين زمينه ساز كمال معنوى زن در راستاى قرب به خدا خواهد بود.

- در سيره رفتارى فاطمه (س) صحنه‌هاى فراوانى از حضور فعّال آن حضرت ثبت شده است، مانند حضور هفتگى ايشان در مزار شهداى احد، حضور در ميدانهاى جنگ و حضور در مسجد در جمع مهاجر و انصار و ايراد خطبه‌اى مفصل. چنين صحنه‌هايى از سيره آن گرامى بيانگر اين حقيقت است كه مفاد دو روايت ياد شده يك امر رجحانى است كه در شرايط ايده آل و عدم وجود مرجّح مصداق مى‌يابد. [2]

ج. دستور ساختن تابوت‌

اسماء بنت عُمَيْس نقل مى‌كند كه روزهاى پايانى زندگانى حضرت زهرا (س) با او بودم. روزى مرا به ياد كيفيت حمل جنازه بر دست مردم انداخت و ابراز نگرانى كرد كه چرا جنازه زن را روى تابوتِ سرباز مى‌گذارند و بالاى دست مردان حمل مى‌كنند، به گونه‌اى كه حجم بدن ميّت از زير پارچه براى بينندگان نمايان است؟

[1] . بحارالانوار ج 43، ص 92

[2] . برگرفته شده از كتاب جامى از زلال كوثر، ص 107-111