صبر مى‌كنيم مانند صبر كسى كه كاردى برنده در دل فرو رفته دارد و نيزه‌اى كشنده در درون جان.

فاطمه (س) همچون على (ع) كه خار در چشم و استخوان در گلو براى حفظ اسلام راه صبر در پيش گرفت، براى جلوگيرى از گسترش فتنه و برباد رفتن زحمات رسول‌خدا (ص)، شكيبايى ورزيد. او خطرات ناشى از بى صبرى را به خوبى مى‌شناخت و بدين جهت سعى مى‌كرد در بلايا متحمل باشد و در اين رابطه ازخداوند استمداد مى‌جست:

«اللّهمَّ انّى اسْئَلُكَ تَعْجيلَ عافِيَتِكَ وَ صَبْراً على‌ بَلِيَّتِكَ» [1]

بار الها از تو تعجيل در سلامتى و شكيبايى در بلايايت را خواستارم.

صبر و تحمل فاطمه (س) نقش بسزايى در پيشرفت و دوام اسلام و جلوگيرى از فروپاشى جامعه اسلامى داشت. او با صبر و تحمّلش فرزندانى تربيت كرد كه هر كدام با بارور كردن اين خصلت برجسته در وجود خويش، كوهى از شكيبايى را به نمايش گذاشتند. صبر اگر در زندگى امام حسن، امام حسين و حضرت زينب- عليهم السلام- آن گونه زيبا و وصف ناشدنى تجلى يافت، اثر تربيت زهرا (س) است.

[1] . مسند فاطمة الزهرا (س)، ص 403