متأسفانه نزد بسيارى كسان به ويژه در عصر ما- كه لباسهاى رنگارنگ و متنوع به بازار آمده- جنبه‌هاى فرعى و حتى نامطلوب و زننده لباس به قدرى گسترش يافته كه فلسفه اصلى لباس را تحت الشعاع قرار داده است. لباس، ابزارى شده است براى انواع تجمل پرستى، گسترش فساد، تحريك شهوت، خود نمايى و تكبر و اسراف. مد پرستى در لباس در عصر حاضر تبديل به آفتى خانمان سوز شده كه نه تنها ثروتهاى كلانى را به كام خود فرو برده كه بخش مهمى از سرمايه نيروى انسانى جامعه و فرصتهاى ارزشمند را نيز بر باد داده است.

از مطالعه سيره پيشوايان دينى به ويژه معصومان- عليهم السلام- چنين استفاده مى‌شود كه آنان با مسئله تجمل پرستى در لباس سخت مخالف بوده‌اند.

سيره رفتارى مادر امامان، حضرت زهرا (س) بهترين گواه اين موضوع است.

فاطمه (س) در پوشيدن لباس چنان زهد مى‌ورزيد كه حتى ياران نزديك رسول خدا (ص) تعجب مى‌كردند. سلمان فارسى به ديدار فاطمه (س) رفت.

وقتى چشمش به چادر او افتاد كه دوازده وصله خورده بود، قلبش شكست و گريه كرد و آه از دل بر آورد: واحزناه! دختران كسرى و قيصر بر كرسيهاى طلايى مى‌نشينند و لباسهاى زربفت به تن مى‌كنند؛ ولى دختر رسول خدا (ص) در چادر شبى پشمينه و كهنه، آن هم با اينهمه وصله! [1]

حضرت زهرا (س) حتى لباس كافى در خانه براى مواجهه با ميهمانان نامحرم نداشت. روزى بيمار بود. رسول خدا (ص) بيمارى او را به جمعى از اصحاب گفت. آنان پيشنهاد كردند از بانوى اسلام عيادت كنند. رسول خدا (ص) با آنان به سوى خانه فاطمه (س) آمد. نخست از پشت در صدا زد: دخترم خودت را بپوشان؛ چون جمعى از اصحاب به عيادت تو مى‌آيند. فاطمه (س) از درون‌

[1] . بحارالانوار، ج 8، ص 303 و ج 43، ص 88