نسبت به دنياى دنيا پرستان اعلام كرد و فرمود: «انى‌ لا احِبُّ الدُّنْيا؛ من دنيا را دوست ندارم.» [1]

آنچه براى زهرا (س) ارزشمند است، انس با حق و ارتباط با معبود است. از اين رو، وقتى پيامبر (ص) دعايى به او مى‌آموزد، رضايت و تشكر خود را چنين اعلام مى‌كند: «يا ابَةِ لَهذا احَبُّ الىَّ مِنَ الدُّنيا وَ ما فيها؛ پدر جان! چنين دعايى از دنيا و آنچه در آن است، نزدمن‌محبوب‌تراست. [2]

در زيارتنامه آن حضرت آمده است: «حَليفَةُ الْوَرَعِ و الزُّهْدِ». [3]

در اينجا زهرا (س) نه زاهد كه بالاتر از آن، همدم و هم پيمان زهد معرفى شده و او به راستى بريده و منقطع از دنيا و فانى در ذات خدا بود؛ آن چنان كه در يكى از تفسيرهاى «بتول»- از القاب آن حضرت- آمده است: «لِانْقِطاعِها عَنِ الدُّنْيا الَى اللَّه» [4]

فاطمه (س) بدين جهت بتول ناميده شده كه براى وصول به قرب الهى از دنيا منطقع شده است.»

2. ساده پوشى‌

لباس، اين نعمت الهى، علاوه بر پوشانيدن تن و مستور ساختن زشتيهاى بدن آدمى، عامل زيبايى و زينت انسان است كه اندام او را زيباتر از آنچه هست نشان مى‌دهد. پوشيدن لباس در اين حد امرى لازم و مطلوب شارع مقدس است كه قرآن هم بدان اشاره كرده است. [5]

[1] . الغدير، ج 2، ص 318

[2] . بحارالانوار، ج 92، ص 405

[3] . مفاتيح الجنان، زيارتنامه حضرت فاطمه (س)

[4] . بحارالانوار، ج 43، ص 15

[5] . اعراف (7)، آيه 26