پيش از اسلام، بين اوس و خزرج و ساير طوايف حجاز اختلاف و درگيرى‌ها شديد بود ولى به بركت ظهور اسلام، خداوند متعال بين دل‌هاى آنان الفت ايجاد كرد و آنان همگى به مكتب الهى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله ايمان آوردند. خدا در قرآن مى‌فرمايد:

(وَ الَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ انْفَقَتْ ما فِى‌الْارْضِ جَميعاً ما الَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ الَّفَ بَيْنَهُمْ انَّهُ عَزيزٌ حَكيمٌ) [1]

و دلهاى آنها را با همه ما الفت داد اگر تمام آنچه را روى زمين است صرف مى‌كرد كه ميان دلهاى آنان الفت دهى نمى‌توانستى ولى خداوند در ميان آنها الفت ايجاد كرد، او توانا و حكيم است.

اى پيامبر! اگر همه معادن روى زمين را بخواهى بين مردم تقسيم كنى! و اگر سلسله جبال همه از طلا باشد و بخواهى براى اتحاد مردم آنها را تقسيم كنى، نمى‌توانى آنان‌را متحد سازى. بلكه هرلحظه اختلاف و درگيرى‌هاى جديدى پيش مى‌آيد. بنابراين، به‌وسيله زر، حتى به‌دست مبارك انسان كامل و محبوبى مثل پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نيز نمى‌توان دلهاى مردم را هدايت‌كرد. بلكه دل، به‌دست مقلب‌القلوب و دل‌آفرين است. و بايد كارى كرد كه خداوند دلها را متوجه كند؛ چنانكه حضرت ابراهيم با اينكه معمار كعبه بود [2]، پاك كننده خانه خدا بود [3]، بت‌شكن بود [4]! صبور،

[1] - سورۀ انفال، آيۀ 63

[2] - سورۀ بقره، آيۀ 127. (وَ اِذْ يَرْفَعُ اِبْراهيمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ اِسْماعيلُ)

[3] - همان، آيۀ 125، (وَ عَهِدْنا اِلى اِبراهيمَ وَ اِسْمعيلَ اَنْ طَهِّرا بَيْتِىَ لِلطّائِفين وَ..)

[4] - سورۀ انبياء، آيۀ 57. (وَ تَاللّهِ لَأَكيدَنَّ اَصْنامَكُمْ بَعْدَ اَنْ تُوَلُّوا مُدْبِرينَ‌)