نايب امام زمان عليه السلام مى‌تپيد و اين رمز پيروزى آنان بود.

بنابراين گرچه امامان معصوم عليهم السلام از جانب خداوند متعال به مقام امامت منصوب گشته‌اند و رأى و پذيرش مردم نقشى در اصل امامت و ولايت آن بزرگواران ندارد، اما مسلَّم است كه بيعت و اطاعت‌پذيرى مردم نسبت به آنان نقش مهم و اساسى در تحقق رهبرى و حاكميت آنان دارد.

على عليه السلام در يكى از نامه‌هاى خود به شيعيان به اين مطلب اشاره دارد و ضمن اينكه ولايت بر امت را امرى الهى و قطعى مى‌داند فرمايش پيامبر صلى الله عليه و آله را درباره پذيرش امت متذكر مى‌شود و مى‌فرمايد:

قد كان رسول الله صلى الله عليه و آله عَهِدَ اليَّ عَهداً فَقال: يَا ابْنَ ابِى طالِب لَكَ وَ لاءُ امَتى، فَانْ وَلُوكَ فى عَافِيَةٍ و اجْمَعُوا عَلَيكَ بِالرِضا فَقُم بِأمرِهِم و انْ اخْتَلفوا عليك فَدَعهُمْ وَ ما هُمْ فِيهِ.

رسول خدا صلى الله عليه و آله با من عهد كرد و فرمود: اى پسر ابى‌طالب، ولايت و رهبرى امتم با توست، اگر تو را با رضايت و بدون درگيرى به رهبرى خويش قبول كردند، حكومت و رهبرى آنان را بپذير. اما اگر اختلاف ايجادشد و تو را نپذيرفتند، آنان‌را رهاساز و به‌حال خويش واگذاركن. [1]

اطاعت‌پذيرى فاطمه عليها السلام‌

حضرت زهرا عليها السلام كه خود به نقش مهم مردم در برپايى و تداوم حكومت حق واقف بود، قبل از آنكه مردم را به‌يارى و حمايت از على عليه السلام فرا خواند خود در اطاعت و پيروى از امام خود اسوه و نمونه‌

[1] - كشف المحجه، سيد بن طاووس، ص 180