عصر همان روز، كه رسول اكرم صلى الله عليه و آله به ديدار فاطمه عليها السلام رفت، آن حضرت بر خلاف روزهاى پيش كه مى‌گفت: السلام عليك يا ابه سلام پدر، گفت: السلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ اللّهِ.

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به عادت همه روزه خود پيش رفت و پيشانى او را بوسيد و فرمود چطور؟! اين كلمه را از كجا ياد گرفتى؟ چه كسى به تو گفته است كه به من رسول‌الله بگويى؟ فاطمه عليها السلام عرض كرد: قرآن كريم به من امر كرد كه شما را «رسول الله» خطاب كنم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دوباره بر چهره دخترش بوسه‌اى نثار كرد و فرمود:

طرف خطاب در اين آيه كسانى هستند كه نام مرا كمى با سبكى به زبان مى‌آوردند. اين قوم بايد مرا «رسول الله» بنامند. ولى من از تو كلمه «پدر» را بيشتر مى‌پسندم. تو به من بگو: «بابا». [1]

دخت پيامبر صلى الله عليه و آله چنان خود را در برابر قوانين اسلام و امر ولايت مطيع و تسليم مى‌دانست كه وقتى فرمان تازه‌اى مى‌شنيد، با تمام وجود به آن عمل مى‌كرد. زيرا حضرت فاطمه عليها السلام، مقام نبوت و رهبرى پدرش را بالاتر از رابطه عاطفى پدرى مى‌دانست. مراتب اطاعت خالصانه حضرت زهرا عليها السلام از ولايت را مى‌توان در سخت‌ترين شرايط و تلخ‌ترين ايام بخوبى مشاهده كرد. پس از جريان تلخ سقيفه و مبارزه پرشور آن حضرت در دفاع از ولايت، ابوبكر و عمر براى جلب افكار عمومى به‌دنبال دلجويى از حضرت فاطمه عليها السلام برآمدند. حضرت در پاسخ به درخواست ملاقات، به امير مؤمنان على عليه السلام عرض كرد:

[1] - بحارالانوار، ج 43، ص 32