مى‌خواند، سزاوار پيروى است يا آنكه خود راه را نمى‌داند. [1]

حضرت زهرا عليها السلام براى تحريك عواطف انصار نگاهى به جانب آنان نمود و فرمود:

اى يادگاران زمان پيامبر، واى ياوران دين و پناه‌دهندگان اسلام! اين چه سستى است در يارى من و چه ضعفى است در كمك به من و چه كوتاهى است درباره حقّ من و چه خوابى است كه در مورد ظلم به من شما را فرا گرفته است؟ آيا پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پدرم نمى‌فرمود: حُرمت هر كسى را نسبت به فرزندانش بايد نگاه داشت؟ چه زود كار خود را كرديد، و عجب زود به كارى كه زمانش نرسيده بود اقدام نموديد! [2]

زمانى كه حضرت زهرا عليها السلام مردم را نسبت به ولايت چنان بى‌تفاوت ديد كه سخنان او نيز در آنان تأثيرى نداشت به توبيخ و سرزنش آنان پرداخت و فرمود:

من ملتى را مثل شما نمى‌شناسم كه اينگونه عهد شكن و بد كردار باشند. جنازه رسول خدا صلى الله عليه و آله را در دست ما گذاشته رها كرديد و عهد و پيمانهاى ميانتان را بريده، فراموش كرديد. ولايت و رهبرى على عليه السلام و اهل بيت را انكار كرديد و حق مسلم ما را باز نگردانديد. [3]

زمانى كه مردم مدينه فهميدند كه غمها و رنجهاى پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله گُل جوانى زهرا عليها السلام را رو به خزانى برده است و همين روزها

[1] - كشف الغمه فى معرفة الائمه، اربلى، ج 2، ص 119

[2] - همان، ص 115

[3] - الامامة والسّياسة، ص 12