به ما اهل بيت ظلم روا مداريد و حقّ مسلّمى را كه خدا به ما بخشيده است غصب نكنيد. [1]

فاطمه عليها السلام همواره به مهاجر و انصار مى‌فرمود: آيا پدرم على عليه السلام را به خلافت تعيين نكرد؟ آيا فداكارى‌هاى او را فراموش كرديد؟ اگر از دستورات پدرم تخلف نكنيد و على را به زمامدارى برگماريد او هدف پدرم را تعقيب مى‌كند و شما را به‌خوبى هدايت مى‌نمايد. آن حضرت با اين عبارتها مسلمانان را به يارى على عليه السلام دعوت مى‌كرد تا شايد آنان از كردار خويش پشيمان شوند. اما آنان عذرتراشى مى‌كردند و مى‌گفتند چرا شما زودتر از ديگران امامت خود را مطرح نكرديد؟ حالا ديگر كارى از پيش نمى‌توان برد.

حضرت زهرا عليها السلام در پاسخ به عذرهاى بدتر از گناه آنان، از كِرده امام على عليه السلام دفاع مى‌كرد و مى‌فرمود:

ما صَنَعَ ابُوالحَسَنْ الّا ما كانَ يَنْبَغِى لَهُ وَ لَقَدْ صَنَعُوا ما اللّهُ حَسِيبُهُمْ وَ طالِبُهُم [2]

كارى كه ابوالحسن، على عليه السلام انجام‌داد چيزى جز انجام‌وظيفه نبود و سزاوارترين كار در آن دوران بود چون او به تجهيز و دفن پيامبر صلى الله عليه و آله پرداخت اما كارى كه امت پيمان‌شكن انجام دادند كار ناروايى بود كه خدا آنها را حسابرسى خواهد كرد و مجازاتشان خواهد نمود.

سليم بن قيس به نقل از سلمان فارسى كوتاهى مردم در يارى امير

[1] - نهج‌الحياة، محمد دشتى، ص 291، ح 178

[2] - الامامه والسياسه، ص 12