لايُؤَدِّهِ الَيْكَ الَّا مادُمْتَ عَلَيْهِ قائِماً ذلِكَ بِا نَّهُمْ قالُوالَيْسَ عَلَيْنا فىِ اْلأُمِيّينَ سَبيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ اْلكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُون)«1»

واز اهل كتاب كسى است كه اگر مال بسيارى بدو امانت بسپارى به تو بازپس دهد و از آنان كسى است كه اگر دينارى بدوامانت دهى به تو باز پس ندهد جز آنكه در مطالبه آن سختگيرى كنى از اين رو كه گويند براى ما پيروان كتاب تورات، خوردن مال غيراهل تورات گناهى ندارد. و اين سخن را به خدا نسبت مى‌دهند، در صورتى كه مى‌دانند به خدا نسبت دروغ مى‌دهند.

همچنين مسلمانان در آغاز ورود به مدينه در فشار مالى بوده و نياز به كمك داشتند.

ازاين رو، از يهوديان تقاضاى وام كردند، اما آنان از پرداختش سرباز زده، به طعنه مى‌گفتند: خداى شما نيازمند به كمك ما شد. آن گاه اين آيه قرآن در باره آنان نازل گرديد:

(لَقَدْ سَمِعَ اللَّه قَوْلَ الَّذينَ قالُوا انَّ اللَّهَ فَقيرٌ وَ نَحْنُ اغْنِياءُ سَنَكْتُبُ ما قالُوا وَ قَتْلَهُمُ اْلَانْبِياءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ نَقُولُ ذُوقُوا عَذابَ الْحَريقِ) «2»

هر آينه خدا شنيد سخن كسانى را كه گفتند خدا فقير است ومادارا، ما البته گفتارشان راثبت خواهيم كرد بااين گناه بزرگ كه پيامبران را به ناحق كشتند؛ و گوييم بچشيد عذاب آتش سوزان را.

زنده ساختن كينه‌ها:

از ديگر توطئه‌هايى كه يهوديان عليه مسلمانان تدارك ديدند، تلاش براى بازگرداندن اوضاع اجتماعى مدينه به حالت قبل از ورود پيامبر (ص) بود. آنها كوشيدند تا كينه‌هاى فراموش شده را دوباره شعله‌ور سازند. در يك مرحله، يكى از آنان موفق شد تا مسلمانان را وادار بركشيدن شمشير به روى يكديگر سازد، اما خبر به رسول خدا (ص) رسيد؛ و آن حضرت پا در ميانى كرد و با يادآورى بركتهاى اسلام و دستاوردهاى‌

-------------

(1) - آل عمران، آِیه 75

(2) - همان، آِیه 181