عناصر مزاحم داخلى بايد از ساحت مقدس جامعه اسلامى حذف مى‌شدند وگرنه مسلمانان با وجود اينان بايد هر روز منتظر برپايى آشوبى تازه مى‌بودند. يهوديان زمينه‌اى فراهم آوردند كه پيامبر (ص) بيش از آن نمى‌توانست با آنان مدارا كند.

بيرون راندن بنى‌قينقاع از مدينه:

بنى‌قينقاع قبيله كوچكى از يهود بودند كه در شهر مدينه زندگى ميكردند. اينان اولين گروه يهودى بودند كه پيمان با مسلمانان را شكستند. «1»

رسول خدا (ص) به ميان آنان رفت و آنها رابه اسلام دعوت كرد. اما آنها در پاسخ به پيامبر (ص) گفتند. تصور نكنى كه ما نيز چون اعرابى هستيم كه در جنگ بدر شكستشان داده‌اى. ما دانش نظامى داريم و در جنگ، ما را خواهى شناخت. «2»

پس ازاين سخنان، پيامبراكرم (ص) آنان را محاصره كرد. سرانجام آنان حاضر شدند كه مدينه را ترك كنند و به سرزمين شام رفتند. «3»

بيرون راندن بنى‌نضير از مدينه:

قبيله بنى‌نضير نيز در مدينه زندگى مى‌كردند. براساس پيمان يهود با مسلمانان آنها موظف بودند كه در دفاع از شهر با مسلمانان همكارى كنند، امادر جنگ احد كه مشركان به مدينه هجوم آوردند، به دلايل واهى از شركت در جنگ خوددارى كردند.

باز براساس همان پيمان، بنى‌نضير موظف بودند كه در پرداخت ديه كسانى كه به دست مسلمانان كشته شوند، آنان را كمك كنند، ولى زمانى كه رسول خدا (ص) به منظور دريافت كمك براى خونبهاى دو تن از مشركان كه به خطا، به وسيله مسلمانى كشته شده بودند، نزدشان رفت، خواستند كه حضرتش رابا مكر بكشند. «4»

رسول خدا (ص) نيز آنان را محاصره كرد ومهلت داد كه ظرف مدت ده روز مدينه را

---------------

(1) - سيرۀ ابن هشام، ج 3، ص 51

(2) - همان، ص 50

(3) - اليهود فى القرآن عفيف عبدالفتاح طباره، ص 69

(4) - همان، ص 70