بزرگ از در مخالفت و ستيزه برآمد و به افشاى ماهيت ضد انسانى آنان پرداخت.

4- ماهيت ايدئولوژى اسلامى اجازه اتّكا به قدرتهاى بزرگ را به مسلمانان نمى‌دهد، از اين رو مسلمانان در هر دو دوره خيزش اسلامى به قدرتهاى بزرگ متكى نبوده‌اند.

5- پيامبر اسلام (ص) با مردمى نادان و مشرك روبه‌رو بود و بيشترين همت حضرتش بر آگاهى دادن به آنان و نجاتشان از شرك صرف گرديد. از اين رو در حيات آن حضرت فرصت بهره‌بردارى از اين نيروى عظيم براى گسترش اسلام به سرزمينهاى ديگر فراهم نيامد. اما- امام خمينى رضوان اللَّه تعالى عليه- با مردمى روبه‌رو بود كه اغلب مسلمان بودند و با اسلام و ارزشهاى اسلامى كم و بيش آشنا بودند، اما تحرك لازم را براى دفاع از دين و تعميق ارزشهاى دينى و حاكم كردن اين ارزشها نداشتند. از اين رو كار پيامبر (ص) در شرايط بسيار دشوارترى نسبت به انقلاب معاصر صورت گرفت.

از مقايسه بالا به اين حقيقت پى مى‌بريم كه انقلاب اسلامى معاصر، معجزه دوباره اسلام بود كه در كشور ايران تجلى يافت تا راه هدايت را به گمراهان شرق و غرب بنماياند.