مقايسه‌

اكنون به مقايسه انقلاب اسلامى با وضعيت سياسى- اجتماعى جزيرة العرب هنگام ظهور اسلام مى‌پردازيم. اين كار، ما را به عظمت اسلام و تعاليم زندگى‌بخش آن و همچنين اصالت انقلاب اسلامى رهنمون مى‌سازد.

1- زمانى كه اسلام ظهور كرد عربستان فاقد حكومتى يگانه و قدرتمند بود، در حالى كه هنگام پيدايش انقلاب اسلامى، ايران از رژيمى نيرومند و مسلط بر اوضاع برخوردار بود.

2- عربستان چون حكومت يگانه‌اى نداشت، با هيچ كشورى هم‌پيمان نبود و منافع آن با ديگر در ارتباط نبود تا حساسيتى ايجاد كند، اما ايران با تعداد بى‌شمارى از كشورهاى جهان در ارتباط بود و به ابرقدرتى همچون امريكا وابسته بود كه نسبت به حوادث داخلى آن حساس بودند، و جريان انقلاب اسلامى را زير نظر داشتند. تمام كشورها در ايران سفير و سفارتخانه داشتند و رژيم شاه را در كنترل اوضاع كمك مى‌كردند.

3- پيامبر بزرگوار اسلام از سوى مردم حتى خويشاوندان نزديك خودش آزار و شكنجه فراوان ديد، در حاليكه مردم ايران مسلمان بودند و رهبر انقلاب اسلامى را از جان عزيزتر مى‌داشتند.

4- مبارزه رسول خدا (ص) براى تغيير دين مردم عربستان بود، در حالى كه امام خمينى براى زنده ساختن دين اسلام و ارزشهاى انسان‌ساز آن مبارزه مى‌كرد. بنابراين، حركت انقلاب اسلامى در راستاى اهداف اصيل اسلام قرار داشت.

5- با شكل‌گيرى حكومت اسلامى در جزيرة العرب دوران نيستى قدرتهاى بزرگ فرا رسيد. انقلاب اسلامى نيز منافع ابرقدرتها را در جهان اسلام به خطر انداخت؛ بويژه دست آنها را از دخالتهايى كه در ايران مى‌كردند، كوتاه ساخت.

6- اسلام به عنوان يك ايدئولوژى سازنده به جهانيان عرضه شد. انقلاب اسلامى جنبه سازندگى و پويايى اسلام را كه فراموش شده بود، دوباره زنده كرد و راهى نو براى مستضعفان ترسيم نمود و چگونگى مبارزه با قدرتهاى فاسد را به آنان آموخت.