(أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ* وَوَضَعْنَا عَنكَ وَزْرَكَ* الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ* وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ* فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً) «1»

آيا سينه‌ات را برايت نگشوديم و بار گرانت را از تو برنداشتيم؟ بارى كه بر دوش تو سنگينى مى‌كرد. آيا تو را بلندآوازه نساختيم؟ پس همانا از پس هر دشوارى آسانى است.

براستى، بار رسالت و مبارزه با جهالت سنگين است، و البته كسى كه تن به اين امر خطير مى‌دهد خداوند آوازه‌اش را بلند مى‌كند. چنان‌كه آوازه رسول خدا (ص) و پيرو راستين او امام خمينى قدس سرّه را بلند گردانيد.

چنين نبود كه پيامبران همراه اندكى از همفكران خود تصميمى بگيرند و دور از چشم مردم به اجرا درآورند و مردم را با زور وادار به اطاعت كنند، بلكه از همان آغاز به ميان مردم رفته، برنامه‌هاى خود را اعلام مى‌كردند و مردم را در جريان پيام الهى قرار مى‌دادند تا اينكه مردم تصور نكنند چيزى بر آنان تحميل شده است.

نمونه ارتباط مستقيم با مردم را در انقلاب اسلامى مشاهده مى‌كنيم. امام خمينى قدس سرّه كه رهبرى اين انقلاب را به عهده داشت، در تمام مراحل نهضت، مردم را در جريان گذاشت چيزى را در پرده ابهام باقى ننها. اين شيوه هم قبل و هم بعد از پيروزى انقلاب ديده مى‌شود براستى امام شيوه پيامبران را در پيش گرفت، چنان‌كه راه وى نيز راه فرستادگان خدا بود.

يكى از تعبيرهاى زيبايى كه قرآن كريم در زمينه رابطه پيامبران الهى با مردم به كار گرفته، «برادرى» است كه نشان مى‌دهد پيامبران چگونه از روى خيرخواهى، مهربانى و دلسوزى با مردم برخورد مى‌كردند؛ درست مثل يك برادر.

(وَإِلَى‌ عَادٍ أَخَاهُمْ هُوداً قَالَ يَاقَوْمِ اعْبُدُوا اللّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ) «2»

و بر قوم عاد برادرشان، هود را فرستاديم. گفت: اى قوم من! اللَّه را بپرستيد كه شما را جز او خدايى نيست و چرا نمى‌پرهيزيد؟

----------------

(1) . انشراح، آيات 1 تا 5

(2) . اعراف، آِیه 65