قرآن كريم به واقعه مزبور چنين اشاره دارد:

(وَ لَقَدْ اوحَيْنا الى‌ موُسى‌ انْ اسْرِ بِعِبادى فَاضْرِبْ لَهُمْ طَريقاً فى‌الْبَحرِ يَبَساً لا تَخافُ دَرَكاً وَ لا تَخْشى‌ فَاتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنوُدِهِ فَغَشِيَهُمْ مِنَ اليَمِّ ما غَشِيَهُمْ) «1»

به موسى وحى كرديم كه بندگانم را حركت ده و در دريا راهى خشك برايشان پديد آور. نه از رسيدن (فرعون) ترسناك باش و نه (از غرق شدن در دريا) انديشه دار.

از آيه‌هاى قرآنى و روايتهاى تاريخى چنين برمى‌آيد كه ستمگران هيچ‌گاه موفق نشده‌اند، مهاجران را بازگردانند؛ چنان كه فرعون نتوانست موسى (ع) را بيابد، اصحاب كهف از دسترس تعقيب‌كنندگان دور ماندند و قريش نتوانستند مهاجران مسلمان را از حبشه يا يثرب بازگردانند.

قرآن كريم درباره قوم حضرت موسى مى‌فرمايد:

(يا بَنى‌اسْرائيلَ قَدْ أَنْجَيْنكُمْ مِنْ عَدُوِّكُمْ وَ واعَذِناكُمْ جانِبَ الطُّورِ الْأَيْمَنَ وَ نَزَّلْنا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى) «2»

اى بنى‌اسرائيل! هرآينه شما را از (چنگال) دشمنان نجات داديم و كناره فرخنده طور را به شما وعده داديم و به شما شكرك درختى و پرنده خوش‌گوشت ارزانى داشتيم.

همچنين قرآن كريم، داستان تعدادى از جوانان خداجوى را نقل مى‌كند كه از بيم كافران به غارى پناه بردند. آنان در مدت حدود سيصد سال به حال خواب در آن غار ماندند، وقتى بيدار شدند هنوز هم با احتياط رفتار مى‌كردند كه مبادا به دست تعقيب كنندگان بيفتند، در حالى كه اينان كه براى رضاى خداوند هجرت كردند به سلامت بودند و از كافران اثرى نبود «3».

پيامبر بزرگوار اسلام، هنگام هجرت به مدينه، مدت سه روز در غارى به نام «ثور» نزديك مكه به سر برد، در حالى كه مشركان با تمام امكانات در پى‌اش مى‌گشتند.

---------------

(1) - طه، آِیه 77-78

(2) - همان، آِیه 80

(3) داستان اصحاب كهف را در قرآن كريم (سورۀ كهف) بخوانيد