خلاصه

هجرت در عرف اسلامى به رفتن رسول خدا (ص)، ازشهر مكه به مدينه گفته مى‌شود.

از ديدگاه قرآن كريم مهاجران، مجاهدان و مؤمنان در يك درجه هستند.

هجرت به منظور حفظ دين صورت مى‌گيرد تا زمانى كه دين مؤمن در خطر باشد، بدون عذر موجه نمى‌تواند در سرزمين كفر زندگى كند.

تعدادى ازمسلمانان پس از هجرت پيامبر (ص) از مكه، در آن شهر ماندند و همراه مشركان در جنگ بدر شركت جستند. هر چند اينان به زور وادار به جنگ شدند، اما از آنجا كه راه گريز برايشان باز بود، خداوند از آنان به «كسانى كه درباره خود ستم كرده‌اند» ياد كرد.

هجرت هم معنوى است و هم مكانى. معنوى مانند دورى از گناهان و مكانى مثل رفتن از شهرى به شهر ديگر.

هجرت يكى از اصول مبارزه پيامبران عليه طاغوتهاى زمان خودشان بوده‌است.

از روايتهاى تاريخى برمى‌آيد كه مهاجران از تعقيب ستمكاران مصون مانده‌اند.

مهاجرت امام‌خمينى يكى از معجزه‌هاى‌الهى‌بود كه در پيش چشم‌دشمنان، ايشان را ازخطرها رهانيد. مسلمانان در هنگام هجرت رسول خدا (ص) به مدينه سه گروه بودند: كسانى كه هم توانا بودند و هم مايل، كسانى كه مايل بودند ولى توان نداشتند و كسانى كه توانايى داشتند، امّا ميل نداشتند.

خداوند گروه اول را ستود، گروه دوم را معذور دانست و گروه سوم را توبيخ كرد.