جنگهاى پيامبر (ص)، تاريخ اسلام شواهد و نمونه‌هاى افتخارآميزى از مجاهدت، استقامت و وفادارى به مكتب و رهبرى را ثبت كرده است.

علاوه بر دلير مردان عرصه نبرد (كه نمونه‌هايى از فداكاريشان در صفحات قبل آمد) شيرزنانى مانند «نسيبه» با رفتار و اعمال خود نشان دادند كه در راه خدا و يارى رسولش، جان خود را در طبق اخلاص مى‌نهند. در اين ميان، داستان نسيبه، نمونه‌اى جالب است:

نسيبه دختر كعب در احد همراه رسول اللّه (ص) بود و زخمها را مداوا مى‌كرد. وقتى پسرش مانند ديگران قصد فرار از نبرد احد را داشت، مادرش بر سر او فرياد كشيد و گفت:

پسرم به كجا ...؟ آيا از خدا و رسول خدا (ص) فرار مى‌كنى؟ سپس او را به جبهه بازگرداند.

مردى از دشمنان بر او حمله كرد و به قتلش رساند. نسيبه شمشير پسرش را گرفت و به قاتل حمله برد و ضربتى بر ران او زد و به درك فرستاد. رسول خدا (ص) فرمود: «بارِكَ اللَّهُ فيكِ يا نَسيبَه» يعنى خدا در تو بركت قرار دهد اى نسيبه.

اين زن شجاع بدن خود را سپر رسول خدا (ص) قرار داد، به طورى كه جراحات بسيارى برداشت. [1]

پيكارهاى بزرگ بدر، احد، خيبر، موته، صفين و ... يادآور نبردى نابرابر بين حق و باطل است. مقايسه تعداد نيروهاى دو سپاه در تمامى اين جنگها بيانگر فراوانى سپاه باطل و كمى ياران حق است، ولى پيروزى از آن اهل حق بوده است (بجز مواردى) و اين خود سندى روشن است كه رشادتها، دلاوريها، ايثارها، ايمان به هدف، اطاعت از رهبرى و ... تعيين كننده پيروزى در جبهه‌ها بود؛ ياد پرچمداران اين فضيلتها يعنى حمزه، مالك، عمار، مسلم، ابوالفضل و ... هرگز از خاطره‌ها نمى‌رود.

[1] . تفسير قمى، ج 1، ص 115، مكتبة الهدى، نجف، 1387