مسلم در عصر امام على و حسنين عليهم السلام‌

مسلم در زمان حضرت امير (ع) نوجوانى رشيد و پاك بود كه به افتخار دامادى آن حضرت مفتخر شد و با يكى از دختران امام به نام رقيّه ازدواج كرد.

بنا به نقل مورخان، مسلم در زمان حكومت آن حضرت (بين سالهاى 36 تا 40 هجرى) متصدى برخى از منصبهاى نظامى بود، از جمله در صفين وقتى كه اميرمؤمنان (ع) لشكر خود را صف آرايى مى‌كرد، در اين آرايش قوا، امام حسن و امام حسين عليهماالسلام و عبداللَّه بن جعفر و مسلم بن عقيل را مأمور جناح راست سپاه كرد. [1]

سفير انقلاب كربلا

پس از مرگ معاويه و ختم حكومت خائنانه بيست ساله‌اش، يزيد با تهديد و تطميع بر اوضاع مسلط شد. او مى‌خواست امام حسين (ع) را به بيعت وادار كند، ولى امام خوددارى كرد و شبانه با خانواده‌اش به مكه رفت و طى چهار ماه اقامت در مكه، مردم را با انگيزه‌هاى خويش آشنا ساخت.

در همين وقت، مردم كوفه كه خاطره حكومت چهار ساله علوى را به ياد داشتند، از خبر اقدام انقلابى امام خوشحال شدند و چون بزرگانى از مسلمانان و ياران اهل بيت در اين شهر بودند، نامه‌ها و طومارهاى مفصّلى همراه سفيرانى نزد امام فرستادند. محتواى تمامى نامه‌ها اين بود كه از آن حضرت مى‌خواستند تا مردم را به بيعت با خود دعوت كرده، به كوفه بيايد و يزيد را از خلافت خلع كند. [2]

واكنش امام حسين (ع) در برابر سيل دعوتها آن بود كه مسلم را براى ارزيابى دقيق اوضاع كوفه و ميزان علاقه و استقبال مردم به كوفه فرستاد و به نمايندگان كوفيان فرمود:

من برادر، پسر عمو و شخص مورد اعتمادم (مسلم) را با شما به كوفه مى‌فرستم، اگر مردم با او بيعت كردند، من نيز خواهم آمد.

آن گاه مسلم را طلبيد و به او فرمود:

به كوفه برو، اگر ديدى كه دل و زبان مردم يكى است و آن گونه كه در اين نامه‌ها نوشته‌اند، متفقند و مى‌توان به وسيله آنان اقدامى كرد، براى من نامه بنويس.

[1] . مسلم بن عقيل، مقرّم، ص 50

[2] . نفس المهموم، ص 36