سپس آن حضرت نامه‌اى به اهل كوفه نوشت و اهداف مأموريت مسلم را در آن يادآور شد. [1]

مسلم در كوفه‌

مسلم به همراه دو راهنما از مكه حركت كرد. آن دو در راه از تشنگى جان سپردند، امّا مسلم به همراه «قيس بن مسهر» و «عمارة بن عبداللَّه» با تحمّل سختى فراوان بيست روزه به كوفه رسيدند و در خانه مختار ثقفى مستقر شدند. [2]

شيعيان گروه گروه به خانه مختار مى‌آمدند و با مسلم ديدار و بيعت مى‌كردند. مسلم نيز نامه امام حسين (ع) خطاب به مؤمنان و مسلمانان كوفه را بطور جداگانه براى هر گروه مى‌خواند. [3]

روز به روز بر تعداد بيعت كنندگان و افرادى كه حاضر به هر گونه فداكارى در راه اهداف امام حسين (ع) و برانداختن حكومت يزيد بودند، افزوده مى‌شد. از اين جهت، مسلم نامه زير را توسط عابس شاكرى، 27 روز قبل از شهادتش براى امام فرستاد:

نامه‌هاى فرستاده شده، راست بوده و سخن فرستادگان نيز درست. مردم كوفه آماده جهاد و جانبازى در راه خدا هستند. هم اكنون هيجده هزار نفر با من بيعت كرده‌اند و آماده فداكارى در ركاب تو هستند. هر چه زودتر به سوى كوفه حركت كن. [4]

واكنش امويان‌

نعمان بن بشير والى كوفه در پى تحركات مسلم، چند بار مردم را تهديد كرد، ولى انقلابيون كوفه به تهديدات او وقعى ننهادند. سپس با اوج‌گيرى نهضت مسلم، گزارشهاى تندى به شام نوشته و يزيد براى حفظ سلطه خود بر كوفه، عنصر پليدى به نام عبيداللَّه بن زياد (حاكم بصره) را با حفظ سمت به استاندارى كوفه منصوب كرد. او مأموريت يافت تا مسلم را دستگير و زندانى يا تبعيد كند و يا به قتل برساند. [5] ابن زياد شبانه بطور ناشناس (نقابدار) و مخفيانه مراكز قدرت كوفه را با عملياتى شبيه كودتا به دست گرفت. [6]

[1] . ارشاد، مفيد، ص 204

[2] . همان مدرك، ص 205

[3] . تاريخ طبرى، ج 6، ص 199

[4] . مقتل الحسين، مقرّم، ص 168

[5] . نفس المهموم، ص 39

[6] . كامل ابن اثير، ج 4، ص 23