ويژگيهاى خاصى درباره حالات شخصى عبداللَّه بيان كرده‌اند كه از جمله آنها اطاعت از مقام اولى الامر در تمامى صحنه‌هاست؛ چنانچه روزى پيامبر (ص) در مسجد به هنگام ايراد خطبه فرمود: بنشينيد. در اين حال عبداللَّه در جاى خود كه خارج از مسجد بود، نشست تا سخنان آن حضرت تمام شد و پيامبر (ص) وى را به خاطر اطاعت از خدا و رسولش دعا كرد. [1]

حضور در جنگها و مأموريتهاى مختلف‌

عبداللَّه در جنگهاى بدر، احد، خندق، حديبيه، خيبر و ديگر صحنه‌ها در كنار رسول اللَّه (ص) حضور داشت. [2]

در سال چهارم در يكى از غزوه‌ها كه به غزوه «بدر الموعد» معروف است، رسول خدا (ص) او را در مدينه جانشين خود قرار داد تا در غياب آن حضرت اوضاع مدينه را تحت نظارت و كنترل داشته باشد و مرجع حلّ و فصل مشكلات مردم باشد. [3]

از ديگر مأموريتهاى عبداللَّه بن رواحه كه به دستور پيامبر (ص) صورت گرفت، تخمين و برآورد ميزان خرماى يهوديان اهل خيبر و وصول ماليات از آنان بود. يهوديان خواستند با پرداخت زيور آلات زنان خود به عبداللَّه او را تطميع كنند تا ماليات كمترى بدهند، ولى او با قاطعيت آن را رد كرد و مأموريت خود را بخوبى انجام داد. [4]

شهادت عبداللَّه‌

آخرين مأموريت عبداللَّه شركت در نبرد موته به عنوان سوّمين فرمانده سپاه اسلام بود، وقتى سپاه اسلام در بين راه خبر يافت كه «قيصر» پادشاه روم دويست هزار نيروى جنگى براى رويارويى با مسلمانان آماده كرده، دچار ترديد شدند كه بازگردند يا همان جا بمانند و موضوع را به رسول خدا منعكس كنند. در اين بين عبداللَّه بن رواحه برخاست و ضمن سخنانى سپاهيان را به ادامه مأموريت و نبرد با روميان تشويق كرد. سخنان وى چنان هيجانى در ميان‌

[1] . اسدالغابه، ج 1، ص 157.

[2] . تنقيح المقال، ج 2، ص 181؛ اسدالغابه، ج 1، ص 156.

[3] . كامل، ج 2، ص 167؛ اعلام زركلى، ج 2، ص 217؛ تاريخ طبرى، ج 2، ص 561.

[4] . مغازى، ج 2، ص 691؛ سيرۀ ابن هشام، ج 3، ص 355.