خلاصه‌

جعفر بن ابى طالب، زيد بن حارثه و عبداللَّه بن رواحه، سه تن از اصحاب گرانقدر و باوفاى رسول خدا (ص) بوده، از فرماندهان آن حضرت در صحنه‌هاى جنگ و جهاد و از نخستين گروندگان به دين مبين اسلام بودند.

محيط پرورش آنها، اين سه نفر را با اخلاق نبوى و سيره آن حضرت آشنا كرده بود. جعفر از خاندان پيامبر (پسر عموى آن حضرت) و تربيت يافته خانه ابوطالب بود، زيد پسر خوانده پيامبر (ص) كه افتخار حضور در كانون رسالت را داشت و عبداللَّه بن رواحه شاعر متعهدى كه معاشر رسول خدا (ص) بود.

پيامبر (ص) هر يك از آنها را به عقد اخوت صحابه ديگرى درآورد، زيد را با حضرت حمزه و عبداللَّه را با مقداد برادر كرد.

احاديث بسيارى در زمينه فضايل آنها از پيامبر اكرم (ص) نقل شده كه بيانگر ميزان علاقه و اعتماد آن حضرت به ايشان و تعالى روحى و منزلت هر يك از آنها نزد پيامبر (ص) است.

اين سه تن كه شيفته و عاشق مولاى خود بودند، تا پاى جان ايستادند و در لحظات خطر، سرور خويش را يارى دادند. جعفر، امير مهاجران حبشه و مدافع سرسخت اسلام در مقابل ياوه‌هاى قريش نزد نجاشى بود. زيد كه بنا به فرموده پيامبر (ص) شايسته فرماندهى بود، علاوه بر شركت در بيشتر جنگهاى پيامبر (ص)، فرماندهى نُه سريه را عهده‌دار بود. عبداللَّه نيز با شعر و ادب و شمشير با مخالفان حضرت محمّد (ص) مقابله مى‌كرد.

پيامبر (ص) در شهادت اين سه فرمانده خود بسيار گريست.

پرسش‌

1. منزلت جعفر بن ابى‌طالب را در قرآن و كلام پيامبر (ص) بيان كنيد.

2. زيد بن حارثه چه نسبتى با پيامبر داشت و علاقه آن حضرت به وى چگونه بود؟

3. مأموريتهاى ويژه‌اى را كه از سوى پيامبر (ص) به عبداللَّه بن رواحه واگذار شد، بيان كنيد.

4. رشادتهاى اين سه فرمانده بزرگ را در نبرد موته بنويسيد.

5. رسول اكرم (ص) در تجليل از اين سه يار خود چه فرموده است؟