درس ششم

محمّد بن ابى‌بكر، زيد بن صوحان، جندب بن زهير

محمد بن ابى‌بكر

محمد بن ابى‌بكر از ياران امام على (ع) بود. محمّد سه سال داشت كه پدرش ابوبكر از دنيا رفت و على (ع) با اسماء بنت عميس (مادر محمّد) ازدواج كرد. از آن پس محمد در دامان امام على (ع) پرورش يافت و او جز على (ع) پدرى براى خود نمى‌شناخت. چنانكه امام درباره‌اش فرمود: محمد فرزند من است از نژاد ابى‌بكر. [1]

محمّد در دوره عثمان‌

مردم مصر در اين زمان از حاكم عثمان ناراضى بودند و از خليفه خواستند كه محمّد را به ولايت آنجا بگمارد. خليفه نيز طى حكمى محمّد و عده‌اى از انصار و مهاجران را روانه مصر كرد، ولى از سوى ديگر نامه‌اى به حاكم خود در مصر نوشت كه گردن آنها را با هر ترفندى كه شده بزن و در مقام خود باقى باش و آنان كه دادخواهى آنها را مى‌كنند به زندان افكن. محمّد و همراهانش كه در بين راه به پيك حامل اين نامه برخورد كردند و از مضمون نامه مطلع شدند، از ادامه مسير منصرف شده، به مدينه بازگشتند و بر ضدّ عثمان و ايادى او وارد عمل شدند. [2]

محمّد در عصر امام على (ع)

پس از قتل عثمان، مردم به سوى منزل امام (ع) حركت كردند و سه نفر پيشاپيش آنها كه‌

[1] . شرح نهج‌البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 3، ص 53.

[2] . همان مدرك، ص 12؛ عقد الفريد، ج 5، ص 40 دارالكتب العلميه، بيروت، 1404 ق؛ الغدير، ج 8، ص 280 و ج 9، ص 180 و 263.