درس اوّل

جنگها، صحنه تجلى و درخشش ايمان، اخلاص و وفادارى به مكتب و رهبرى آن

ماهيت جنگ‌

خداوند حكيم قوه غضب را در تمام موجودات زنده به امانت نهاده تا براى حفظ حيات و حيثيت خود از آن بهره گيرند. ابزار اين قوه در حيوانات چنگ، دندان، ناخن و ... و در انسان ابزار ساخته دست بشرى است. به كارگيرى اين قوه در مسير مخالف با هدف اصلى آن (يعنى حفظ حيات و شرافت انسانى) سبب بروز جنگهاى خانمان‌سوز و زيانبار بين انسانها مى‌شود و چون در طول تاريخ، هميشه بين انسانها افرادى بوده‌اند كه قوه غضب را در مسير عقل به كار برده‌اند، در زندگى بشر جنگ و مبارزه امرى اجتناب‌ناپذير شده است.

البته جنگ هميشه دو چهره داشته: چهره زشت و نكوهيده يعنى جنگ با انگيزه تهاجم و تجاوز و چهره زيبا و پسنديده يعنى جنگ با انگيزه دفع تهاجم و دفاع از آزادى و استقلال و عقيده كه نوع اخير به عنوان «جهاد» در اسلام مطرح است.

ديدگاه قرآن‌

از نظر قرآن مجيد، جهاد انگيزه‌هاى گوناگونى دارد، از جمله:

رفع فتنه و فساد:

(وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ) [1]

به جهاد و پيكار با كافران برخيزيد تا در روى زمين فتنه و فساد باقى نماند.

[1] . انفال، آيۀ 39