(وَلَوْلَا دَفْعُ اللّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ) [1]

اگر خداوند، برخى از مردم را به دست بعضى ديگر دفع و نابود نمى‌كرد، فساد جهان را فرامى‌گرفت.

حفظ پايگاههاى دينى:

(وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيراً) [2]

اگر خدا بعضى از مردم را با بعضى ديگر دفع نكند، همانا ديرها و صومعه‌ها و معبدهاى يهود و نصارا و مسجدهايى كه در آن ذكر خدا فراوان مى‌شود، همه خراب و ويران مى‌شد.

دفاع از مظلومان و مستضعفان:

(وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا) [3]

چرا در راه خدا و به خاطر زنان، مردان و كودكان مستضعف جهاد نمى‌كنيد؟ آنان كه مى‌گويند:

خدايا، ما را از اين شهرى كه مردمش ستمگرند بيرون ببر.

جايگاه جهاد

جهاد در بين واجبات از مقام والايى برخوردار است. انجام واجبات دينى از نظر آسانى و سختى و سرمايه‌اى كه از انسان مى‌طلبد، يكسان نيست. انجام بسيارى از آنها مشروط به عدم ورود زيان مالى و جانى است، حتى نماز كه قبول يا ردّ آن سبب پذيرش يا ردّ ساير اعمال است، در حين سفر تخفيف داده شده و در هنگام بيمارى و يا عذر شرعى ديگر مى‌توان آن را به حالت نشسته، خوابيده و ... به جا آورد. در وضو نيز اگر آب ضرر داشته باشد، بايد تيمّم كرد و يا اگر روزه براى سلامتى زيان‌آور باشد، بايد افطار نمود. با اين حال جهاد چنين نيست، زيرا

[1] . بقره، آيۀ 251

[2] . حج، آيۀ 40

[3] . نساء، آيۀ 75