جهاد موضوعش تحمل سختيها، مشقّتها، خسارات جانى و مالى و استقامت در عين سختى است و در اين واجب الهى، بزرگترين سرمايه انسان (جان) به بازار سختيها عرضه مى‌شود.

از اين رو، طبيعى است كه جهاد با چنين سرمايه‌اى طالبان زيادى نداشته باشد؛ آنها كه در اين راه قدم گذاشته‌اند، انسانهاى شرافتمندى هستند كه با عمل خويش اثرات گرانبهايى براى جامعه و منزلت خاصّى را براى خود مى‌آفرينند. برخى از فوايد اجتماعى جهاد در بخش گذشته آمد.

در مورد آثار فردى كه جهاد بر مجاهد دارد، همين بس كه «وى بزرگترين درجه را نزد خدا دارا شده و به نعمتهاى الهى مى‌رسد.» [1]

مجاهد به واسطه جهادش بهترين تجارت را با خدا كرده و در نتيجه از عذاب الهى رها شده و گناهانش بخشيده مى‌شود و در بهشتها و قصرهايى كه در زير درختانش نهرها جارى است ساكن مى‌شود، [2] بنده خاص خدا شده و يكى از درهاى بهشت به ورود او اختصاص داده مى‌شود، [3] زمانى كه از ميدان جهاد بازمى‌گردد، مورد عفو الهى واقع شده و دعايش مستجاب مى‌شود [4] و سرانجام چون در راه خدا به شهادت مى‌رسد، به بالاترين نيكويى دست مى‌يابد. [5]

ميدان نبرد صحنه تجلى ايمان، اخلاص و وفادارى‌

ميدان جنگ و جهاد با حضور مجاهد مردان و شير زنان تبلور و تجلّى‌گاه سه عنصر ارزنده است:

صحنه تجلّى ايمان:

خالق جهان، اشرف مخلوقاتش را با وسايل گوناگون مى‌آزمايد؛ چنانچه خود فرموده:

أ(َحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُون) [6]

آيا مردم پنداشته‌اند به صرف اينكه بگويند ايمان آورده‌ايم، دست از ايشان برداشته مى‌شود و آزمايش نمى‌شوند؟

[1] . توبه، آيات 20-21

[2] . صف، آيات 10-13

[3] . فروع كافى، ج 5، ص 4، باب فضل جهاد، دارالكتب الاسلاميه، قم، 1407

[4] . جامع احاديث الشيعه، ج 13، ص 21، مطبعة العلميه، تهران، 1350

[5] . بحارالانوار، ج 97، ص 10، مؤسسة الوفاء بيروت

[6] . عنكبوت، آيه 2