سازگارى با فطرت‌

اساس و پايه همه قوانين و دستورات اسلام به خدا، به عنوان آفريدگار و هستى بخش تمامى موجودات بر مى‌گردد و هيچ موجودى را پيدا نمى‌كنيم كه در پيدايش و بقاء خود از خدا بى‌نياز باشد. از اين رو، همانگونه كه شناخت آفريدگار و يكتايى او امرى فطرى است و انسان با مراجعه به فطرت سالم و بى آلايش خود بدان اعتراف مى‌كند، اسلام نيز كه مجموعه‌اى از دستورات و مقررات اعتقادى، اخلاقى و عملى است، به عنوان يك مكتب توحيدى، مكتبى فطرى است و تمامى احكام و دستورات آن با فطرت خداجويى بشر هماهنگى و سازگارى كامل دارد؛ از اين رو، پذيرش آنها از سوى فطرتهاى پاك آسانتر و سريعتر انجام مى‌گيرد. وهمين مسأله نقش مؤثرى در پيشرفت و گسترش آن درميان توده‌هاى حق جو داشت.

سهولت‌

اسلام، دينى آسان است: بدين معنا كه هم شيوه تديّن به آن آسان است هم احكامى كه تشريح كرده سهل است. قرآن جهت گيرى كلّى تكاليف و دستورات الهى را چنين تبيين مى‌كند:

(يُريدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلا يُريدُ بِكُمُ الْعُسْرَ) [1]

خداوند براى شما آسانى مى‌خواهد نه دشوارى و مشقت‌

رسول خدا (ص) فرموده:

«يا ايُّها النَّاسُ انَّ دينَ اللَّهِ يُسْرٌ» [2]

[1] بقره ، آيه 185.

[2] ميزان الحكمة ، ج 3، ص 385.