(لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مَنْ انْفُسِكُمْ عَزيزٌ عَلَيْهِ‌ما عَنِتُّمْ حَريصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنينَ رَئُوفٌ رَحيمٌ) [1]

همانا رسولى از خودتان برايتان آمد كه (از فرط محبت و نوع پرورى) فقر و پريشانى و جهل و فلاكت شما بر او گران مى‌آيد، بر آسايش و نجات شما حريص و به مؤمنان رؤوف و مهربان است.

علاقه مندى رسول خدا (ص) به هدايت امتش بدان اندازه بودكه خداوندبه آن حضرت فرمود:

(فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ عَلى اثارِ هِمْ انْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَديثِ اسَفاً) [2]

شايدخود را ازتأسف درپى آنان هلاك سازى اگر به اين قرآن ايمان نمى‌آورند.

پيامبران الهى هم خداوند را دوست داشتند و هم بندگان خدا را، از اين رو بسيار علاقه مند بودند كه بندگان خدا از او اطاعت كنند واز گمراهى نجات يابند آنان كه ثمره ايمان به خدا و جايگاه مؤمنان را در بهشت بروشنى مى‌ديدند، از سر مهربانى علاقه داشتند تا همه مردم به دنبال آن مقامات باشند. آنان بينايانى بودند كه به چاه درافتادن نابينايان را نمى‌توانستند ببينند.

موقعيّت اجتماعى پيامبر (ص)

جنبه ديگر تأثير رسول خدا (ص) در گسترش اسلام، موقعيت اجتماعى آن حضرت بود. پيامبر خدا (ص) درجامعه‌اى به رسالت مبعوث شد كه هم جامعه براى وى شناخته شده بود و هم او براى جامعه. اين امر داراى جهات گوناگونى است كه بدان اشاره مى‌كنيم.

[1] توبه ، آيه 128.

[2] كهف ، آيه 6.