پس از گفتگوهايى كه ميان نجاشى و جعفر ردّ و بدل شد، نجاشى خواست تا آياتى از قرآن را برايش بخواند. جعفر آياتى از قرآن راكه درباره حضرت مريم است قرائت كرد.

نجاشى از شنيدن آن تحت تأثير قرار گرفت. و به فرستادگان قريش جواب ردّ داد. پس از نوميدى، يكى از آنان (عمرو عاص) گفت: فردا به نجاشى مى‌گويم كه مسلمانان عيسى را بنده مى‌دانند. فرداى آن روز نزد نجاشى رفت و آن سخن را به وى گفت. او دوباره مسلمانان را طلبيد و عقيده شان را درباره حضرت عيسى (ع) پرسيد. جعفر در پاسخ گفت: عقيده ما درباره عيسى، گفتار خدا و پيامبر است: «عيسى بنده خدا و رسول اوست و كلمه اوست كه به مريم فرستاد.» نجاشى سخنان جعفر را تصديق كرد و آن را مطابق انجيل دانست. از آن پس، مسلمانان تا روز بازگشت در حبشه به آسايش مى‌زيستند. [1]

بيان درست قرآن كريم مسلمانان را پيروز كرد و فرستادگان قريش را دروغگو و شرمنده ساخت اين حسن برخورد قرآن كريم باعث كنجكاوى مردم حبشه گرديد.

تعدادى از آنان به مكه آمدند تا با پيامبر (ص) از نزديك ديدار كنند. آنان نزد پيامبر (ص) كه در مسجد نشسته بود رفتند و سؤالهاى چندى مطرح ساختند. آن حضرت پس از دادن پاسخهاى مناسب و لازم، چندآيه از قرآن كريم تلاوت كرد. آنان با شنيدن آيه‌هاى قرآن از شوق به گريه درآمدند و جملگى اسلام اختيار كردند. مردم مكه با مشاهده اين حال، حبشيان را نكوهش كردند، اما قرآن تأثيرش را گذاشته بود و كسى نمى‌توانست آنان را از تصميمشان برگرداند. [2]

[1] سيرت رسول الله ، ج 1، ص 316 ـ 322.

[2] سيرت رسول اللّه ، ج 1، ص 383 ـ 384.