انس و جن هرگز نخواهند توانست همانند قرآن را بياورند هر چند كه به يكديگر كمك كنند.

(قَلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْانْسُ وَالْجِنُّ عَلى انْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَاالْقُرآنِ لايَاْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهيراً) [1]

بگو اگر آدميان و پريان گردآيند بر سر اينكه همانند اين قرآن را بياورند، به مانندش نتوانند آورد، هرچند برخى از ايشان پشتيبان برخى ديگر باشند.

سخنوران و شاعران چيره دست عرب از معارضه با قرآن عاجز ماندند و قرآن سلطان سخن عرب گرديد و در پرتو تعاليم نورانى آن، عدد مسلمانان فزونى گرفت و گستره اسلام وسعت يافت. شكست مشركان بزرگترين مانع را از سر راه اسلام برداشت و گرنه شاعران عرب با طعن زدن و هجو كردن پيامبر (ص) و قرآن، پيشرفت اسلام را دچار وقفه و ركود مى‌ساختند.

[1] اسراء، آيه 88.