صلاحديد و تصميم بزرگان قوم در دارالندوه انجام مى‌شد. [1]

تفاخر به حسب و نسب در ميان عرب بشدّت رواج داشت، بطورى كه برخى از روزها گرد هم مى‌آمدند و به شكل غلو آميزى بر يكديگر فخر فروشى مى‌كردند.

خداوند بزرگ با نزول آيه شريفه (انَّ اكْرَمَكُمْ عِنْدَاللَّهِ اتْقيكُم) [2] همانا گرامى‌ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست. اين سنت نكوهيده را از ميان برداشت.

شرابخوارى در ميان مردم، سخت رايج بود بگونه‌اى كه در اسلام بتدريج تحريم شد، چون لغو يكباره آن امكان داشت با مخالفت سر سختانه مردم رو به رو شود.

ويژگيهاى جاهليّت از ديدگاه قرآن‌

از مجموع آيه‌هايى كه به حالتهاى گوناگون زندگى مردم در آن روزگار اشاره دارد، دانسته مى‌شود كه از ديدگاه قرآن كريم گمراهى، اصلى‌ترين ويژگى‌مردم زمان جاهليت بوده است.

خداى متعال مى‌فرمايد:

(هُوَ الَّذى بَعَثَ فِى الْاميّينَ رَسوُلًا مِنْهُمْ يَتْلوُ عَلَيْهِمْ اياتِهِ وَ يُزَكِيّهِمْ وَ يُعَلّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ انْ كانوُا مِنْ قَبْلُ لَفِى ضَلالٍ مُبِينٍ) [3]

اوست خدايى كه ميان عرب امّى پيامبرى از خودشان برانگيخت تا بر آنان آيات وحى الهى را تلاوت كند و آنها را پاكيزه سازد و كتاب و حكمت الهى بياموزد با آنكه پيش از اين همه در گمراهى آشكارى به سر مى‌بردند.

اساس گمراهى عرب در اين بود كه رفتار آنان بر هيچ مبناى عقلى و شرعى استوار نبود. علايم توحيد در ميانشان ناپديد بود و بى هيچ تفكرى پيرامون ارزش بتهاى‌

[1] التاريخ الاسلامى ، ابراهيم شريفى ، ص 17.

[2] حجرات ، آيه 13.

[3] جمعه ، آيه 2.