دين حنيف‌

بر اساس قرآن كريم و روايتهاى اسلامى، حضرت ابراهيم (ع)، كعبه را بنا كرد و آيين يكتاپرستى موسوم به حنيف را در مكّه رواج داد. حنيف بودن دين حضرت ابراهيم در قرآن چنين يادآور شده است:

(ما كانَ ابْراهيِمُ يَهوُديّاً وَ لانَصْرانيّاً وَ لكِنْ كانَ حَنيِفاً مُسْلِماً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكيِنَ) [1]

ابراهيم به آيين يهود ونصارا نبود ليكن به دين حنيف و مسلمانان بود و از آنان كه به خدا شرك آورده‌اند نبود.

دين حنيف از نظر قرآن كريم داراى چنان اصالتى است كه پيامبر اسلام نيز از

جانب خداوند فرمان يافت تا از آن پيروى كند.

(ثُمَّ اوْحَيْنا الَيْكَ انِ اتَّبِعْ مِلَّةَ ابْراهيمَ حَنيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكينَ) [2]

آن گاه بر تو وحى كرديم كه (در دعوت به خداپرستى و توحيد) از آيين حنيف ابراهيم پيروى كن كه او به خداى يكتا شرك نياورد.

دين حنيف براى مدّتى طولانى در شمال عربستان رواج داشت. با وجود پيدايش بت‌پرستى در آن سرزمين، معتقدان به اين دين حتى در روزگار ظهور اسلام نيز كم و بيش يافت مى‌شدند. اينان به خداى يكتا و روز رستاخيز معتقد بودند و مردم را از كارهاى زشت باز مى‌داشتند و حتى بعضى از آنان بعثت پيامبر (ص) را بشارت دادند. [3]

[1] آل عمران ، آيه 67.

[2] نحل ، آيه 123.

[3] تاريخ سياسى اسلام ، حسن ابراهيم حسن ، ترجمه پاينده ، ص 65.