امور دينى‌شان را انجام مى‌دادند. از اين رو، خود را از عربها برتر مى‌دانستند و عربها نيز اين امر را پذيرفته بودند. [1]

نفوذ مسيحيان از يهود هم بيشتر بود و نجران مركز عمده آنان در شبه جزيره عربستان به شمار مى‌رفت. تعداد زيادى از عربها به اين دين گرويده بودند، از جمله بنى‌حنيفه در يمامه، غسّانيها در شمال غربى، لخميها در شمال شرقى و عده‌اى از بنى‌طى در تيما، كيش مسيحى داشتند. منشأ گسترش اين دين، دولت بيزانس و دولت حبشه بودند كه بشّدت آن را در عربستان ترويج مى‌كردند. [2]

پس از ظهور اسلام وضعيت اين دو دين به خطر افتاد و موضع آنان در مقابل اسلام با هم تفاوت بسيار داشت. يهوديان موضعى سرسختانه داشتند، در حالى كه مسيحيان واقع بينانه برخورد مى‌كردند. قرآن كريم تفاوت موضع يهود و نصارا در مقابل مؤمنان چنين يادآور شده است:

(لَتَجِدَنَّ اشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذينَ امَنوُاالْيَهوُدَ وَالَّذينَ اشْرَكوُا وَ لَتَجِدَنَّ اقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذينَ امَنوُا الَّذينَ قالوُا انَّا نَصآرى‌ ذلِكَ بِانَّ مِنْهُمْ قِسيسينَ وَ رُهْباناً وَ انَّهُمْ لايَسْتَكْبِروُنَ.) [3]

بى شك، مى‌بينى كه سخت‌ترين مردم نسبت به كسانى كه ايمان آوردند، يهوديانند و كسانى كه شرك ورزيدند، و مى‌بينى كه نزديكترين دوستى با كسانى را كه ايمان آوردند افرادى دارند كه گفتند: ما نصارى هستيم. آن بدين سبب است كه از آنان كشيشان و رهبانان هستند و آنان استكبار نمى‌ورزند.

عده‌اى نيز در عربستان، مذهب صابئى داشتند كه گويا ستاره‌پرست بودند. نام اين دين نيز در قرآن كريم سوره مائده، آيه 169 در رديف يهود و مسيحيت آمده است. [4]

[1] تاريخ اسلام ، فياض ، ص 52.

[2] همان مدرك .

[3] مائده ، آيه 82.

[4] تاريخ اسلام ، فياض ، ص 52.