اقْتَرَفْتُموُها وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسادَها وَ مَساكِنَ تَرْضَوْنَها احَبَّ الَيْكُمْ مِّنَ اللَّهِ وَ رَسوُلِهِ وَ جَهادٍ فى سَبيلِهِ فَتَرَبَّصوُا حَتَّى يَاْتِىَ اللَّهُ بِامْرِه‌ ...) [1]

بگو اگر پدرانتان و فرزندانتان و برادرانتان و زنانتان و خويشاوندانتان و اموالى كه اندوخته‌ايد و تجارتى كه از كساد آن بيم داريد و خانه‌هايى كه بدان دلخوش هستيد براى شما از خدا و جهاد كردن در راه او دوست داشتنى‌تر است، منتظر باشيد تا خدا فرمان خويش بياورد ....

پرداختن به جهاد در راه خدا به جاى تجارت، در صدر اسلام، كه مورد تاكيد اسلام بوده، نه تنها منافع معنوى داشت، بلكه از لحاظ مادى نيز سودآور بود. مسلمانان به بركت جهاد در راه خدا، سختيهاى جنگ با مخالفان اسلام در شبه‌جزيره عربستان را پشت سر گذاشتند و به گشودن امپراتوريهاى ايران و روم پرداختند و به چنان منافعى دست يافتند كه هرگز از راه تجارت تأمين نمى‌شد. با دستيابى به سرزمينهاى مختلف، هم سلطه اقتصادى يافتند و هم سلطه سياسى. با سلطه سياسى راههاى تجارى امنيت بيشترى يافت و بازارهاى جديدى نيز گشوده شد.

[1] توبه ، آيه 24.