در سينه‌ها ضبط مى‌شد و در ميدانهاى تفاخر به عنوان حربه عليه يكديگر بكار گرفته مى‌شد. مفاخراتى كه ميان بسيارى از قبايل نسبت به يكديگر صورت گرفته و جنگها و درگيريهاى خونينى را در پى داشته در تاريخ زندگى عرب جاهلى ثبت شده است.

امورى كه عرب جاهلى بدانها بر رقيب خود تفاخر مى‌كرد فراوان بود، برترى نسبت، فزونى اولاد ذكور، نفرات قبيله و زيادى جنگجويان و شمشير زنان و ... از بارزترين مظاهر مفاخر بشمار مى رفتند.

درتاريخ آمده است ميان دو قبيله «بنى عبد مناف» و «بنى سهم» يا «بنى حارثه» و «بنى حارث» مفاخره صورت گرفت و هر كدام به شمارش مفاخر قبيلگى خود در قبال ديگرى پرداختند. يكى از آن دو مدّعى شد نفرات قبيله ما افزونتر از شماست. قبيله مغلوب گفت بايد حملها را نيز به حساب آورد. سرشمارى كردند و زنان حامله را دوتن شمردند. آنكه در اين مرحله مغلوب شد مدّعى شد بايد مرده‌ها را نيز به حساب آورد.

از اين رو به قبرستان رفته به شمارش مردگان پرداختند. [1]

در قرآن كريم به اين سنّت نا شايست عرب جاهلى اشاره واز آن نكوهش شده است. [2]

رسو ل گرامى اسلام در گفتار و كردار خود با اين سنّت رايج درميان جامعه بشدّت به مبارزه برخاست. درسخنان خود، كبر و تفاخر و برترى طلبيهاى قومى و نسبى را در رديف رذائل اخلاقى شمرد و درعمل، ياران خود را از متخلّق شدن به آنها برحذر داشت. آن حضرت ملاك امتياز وكرامت و بزرگوارى را كسب معنويات و برخوردارى از كمالات نفسانى و اخلاقى مى‌دانست نه فزونى ثروت و نفرات و تعداد جنگجويان. و تمامى آنچه را كه عرب جاهلى مايه امتياز مى‌دانست ملغى ساخت و در روز فتح مكّه خطاب به همگان فرمود:

«ايُّهَاالنَّاسُ انَّ اللَّهَ قَدْ اذْهَبَ عَنْكُمْ نَخْوَةَ الجاهِليَّةِ وَتَفاخُرَ ها بِآبائِها، الا انَّكُم‌

[1] ر.ك . تفسير مجمع البيان ، ج 5 ، ص 534 واسلام و عقايد و آراء بشرى ، ص 707.

[2] (اَلْهيكُمُ التَّكاثُرُ حَتّى زُرْتُمُ الْمَقابِرَ) (تكاثر، آيه 2 و 3)!