حمايت از پناهنده‌

از جمله سنّتهاى نيكوى جامعه عرب جاهلى دفاع از پناهنده بود. برخى در اين امر چنان مبالغه مى‌كردند كه اگر ملخى بدانان پناهنده مى‌شد حفظ او را وظيفه خود مى‌دانستند. [1] پناهندگان درميان حاميان خود احساس امنيّت كامل مى‌كردند، چنانكه در وصف بعضى از قبائل گفته‌اند: پناهنده به آنان گويى درميان ستارگان منزل گرفته است و كسى به او دسترسى ندارد. [2]

اسلام، اين سنت را محترم شمرد و رسول خدا (ص) با استفاده از همين سنّت پس از آنكه درطائف مورد بى مهرى قرار گرفت تحت حمايت فردى به نام «مُطْعِمْ» وارد مكّه‌شد. [3]

مسلمانانى كه به حبشه هجرت كرده بودند با شنيدن خبر صلح ميان پيامبر (ص) و مشركان به مكّه باز گشتند، اما متوجه شدند كه خبر دروغ بوده است. آنان با استفاده از همين سنّت توانستند وارد مكّه شوند. [4]

ديگر سنّتهاى رايج درميان عرب جاهلى‌

بجز سنّتهاى ياد شده سنتهاى ديگرى در جامعه شبه جزيرة العرب رايج بود از قبيل: تبعيّت از رويّه آباء واجداد، افتخار به شجاعت درجنگ و سلحشورى و خونريزى، افتخار به غارتگرى و ربودن افراد ساير قبايل، توصيف زنان معشوقه و تهييج شهوت جنسى در شعر و داستان، رواج روسپى گرى با نشان و علامت بر سر درخانه روسپيان، سنت استلحاق فرزند و آثار حقوقى مترتب بر آن، سنت قطع رابطه با فرزند و

[1] عقدالفريد، ج 1، ص 122.

[2] عقد الفريد، ج 1، ص 122.

[3] تاريخ پيامبراسلام ، آيتى ، ص 172.

[4] ر.ك : تاريخ پيامبر اسلام ، آيتى ، ص 130 ـ 131.