آنچنان كه يهوديان اين عمل را انجام مى‌دادند. در همين رابطه رسول اللّه 6 مى‌فرمايد:

أَحْفُوا الشَّوارِبَ‌، وَاَعْفُوا اللِّحْىَ‌، وَ لاتَتَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ.

سبيل‌ها را كوتاه كنيد و محاسن را بلند بگذاريد، اما خود را شبيه يهود نسازيد.[1]

عالم شيعى، محدث كاشانى حديث فوق را با اندكى اختلاف در عبارت، اين چنين نقل كرده است:«قَالَ‌ رَسُولُ‌ اللّهِ‌ 6 حُفُّوا الشَّوارِبَ‌ وَ أَعْفُوا عَنِ‌ اللِّحْىِ‌ وَ لا تَتَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ». سپس توضيح مى‌دهد كه كلمه احفاء، مبالغه را مى‌رساند.

پس «حُفُّوا الشَّواربَ‌» به معنى حداكثر كوتاه كردن شارب است. در مقابل، كلمه اعفاء كوتاه كردن بدون مبالغه معنى مى‌دهد. آن هم در جايى كه محاسن بيش از اندازه بلند شده باشد. شاهد بر اين ادعا هم جملۀ «وَلاَ تَتَشَبَّهُوا بِاليَهُودِ» است.

يعنى محاسن خود را آن مقدار بلند نگذاريد كه شبيه يهوديان گرديد.[2]

حاصل آنكه از حديث فوق مى‌توان نتيجه گرفت كه در مقدار كوتاه كردن شارب، نوعى معنى مبالغه است كه بدين ترتيب حتى مى‌شود آن را از بُن چيد. اما در بلند گذاردن محاسن، نبايد، به مقدارى شود كه تشبه به يهوديان پيدا كنيم.

در متون اسلامى روايات ديگرى، راجع به حد كوتاه كردن شارب وجود دارد كه به دو روايت اشاره مى‌شود:

الف. عَنْ‌ عَبدِاللّهِ‌ بْنِ‌ عُثمانِ‌ أَنَّهُ‌ رَأَى ابَاعَبْدِاللّهِ‌ 7 أَحْفى‌ شارِبَهُ‌ حَتَّى أَلْصَقَهُ‌ بِالْعَسيبِ‌.[3]

از عبداللّه بن عثمان نقل شده كه حضرت امام صادق 7 را ديد در حالى كه حضرت، شارب خود را آن مقدار كوتاه نمود كه به محل رويش مو رسيده بود.

[1] . ميزان الحكمه، ج 11، ص 5304

[2] . كتاب الوافى، محمد محسن فيض كاشانى، ج 6، ص 657 و 658

[3] . فروع كافى، ج 6، ص 487